Hayatımda en istemediğim durumla karşı karşıyayım... Kuzenimle aynı kişiden hoşlanıyoruz. O kadar zor bir durum ki. İkimiz de bu durumu anladık ama birbirimize itiraf edemiyoruz. Hoşlandığımız kişi benim üniversitemdendi ama mezun olduktan sonra samimi olduk diyebilirim. Kuzenimle de ben tanıştırdım. Kuzenim de bizim arkadaş ortamımızda olduğu için bunda bir sakınca görmedim ama meğerse kuzenim de ondan hoşlanmaya başlamış benim gibi. Bu konuda ne yapacağımı bilemiyorum.

Kuzenim de ben de meslek sahibi insanlarız. Birbirimizden çok da bağımsız olmayan alanlarda çalışıyoruz. Hoşlandığımız kişi de öyle. O yüzden konuşabileceğimiz ve birbirimize danışabileceğimiz çok fazla konumuz var. Aynı arkadaş grubunda olduğumuz için de birbirimize sık sık görüyoruz ve iletişim kuruyoruz. Kuzenimle hoşlandığımız çocuk konuşunca kıskanmıyor değilim. Eminim kuzenim de benle aynı duyguları paylaşıyorudur.

Kuzenimle yediğimiz içtiğimiz ayrı gitmez, yıllardır birlikteyiz. Yıllarca birlikte okuduk hatta aynı liseyi bitirdik. Canım çok sıkılıyor, kuzenime bu konuyu açmak istiyorum çünkü onu çok seviyorum. İnanıyorum ki o da beni üzmekten çekiniyordur.

Acaba bizim hoşlandığımız kişi de ikimizden birinden hoşlanıyor mudur? Belki de bu hislerimizin hepsi boşadır, ikimizden de hoşlanmıyordur ama ya ondan hoşlanıyorsa? İşte o zaman gerçekten üzülürüm. Çocuğu çok sevdiğimden de değil üzüntümün sebebi, içimde bilmediğim bir his var. Sevildiğimi bilmek ve benim hissettiklerimin karşılıksız olmaması beni mutlu eder sonuçta...

Rumuz: Reyhan