Sihirli bir değneğim olsa

Sihirli bir değneğim olsa ‘çok bilen’ olmaktan azâd ederdim kendimi. Bilginin yorgunluğundan kurtulmak isterdim. Bugün dünyanın geçmişten daha kötü olduğuna inanmıyorum. Sadece her şeyi çok kolay ve hızlı bir şekilde biliyor, öğreniyor olmaktan ötürü öyle olduğunu sanıyoruz. Bütün katliamlar, cinayetler, bombalar, suikastlar, işkenceler önümüzde yaşanıyor. Eskiden savaş dahi olsa bire bir tenimize değen ne varsa sadece onun acısını çekerken şimdi tüm dünyanın kötülüğüyle yüklüyüz.

Sihirli bir değneğim olsa hayalleri olmayan, masallara inanmayan insanlardan çift bilet kesilen bir dünya kurmak isterdim. Masallar olmadan katlanamadığım bu dünyanın acısını her birinden çıkarmak isterdim.

Sihirli bir değneğim olsa tüm karamsarları sadece birbirleriyle yaşamaya mahkum ederdim.

Sihirli bir değneğim olsa onu asla kullanmayacağım şey insanoğlunun ölümsüzlüğü bulması olurdu. Ölebildiği için katlanıyor insan pek çok şeye ve yine ölebildiği için kıymetli bir dolu şey.

Sihirli bir değneğim olsa sevgiye dair girdiği tüm sınavlardan başarısız çıkan her insana karşılık en az dört hayvanla doldururdum bu dünyayı. Bir derslikte öğretilebilecek bir şey olsaydı eğer sevgi, öğretmen koltuğuna, videosunu izlediğim uyuyan bir bebeğin elini yalayıp yanağını o pamuk gibi ele yaslayan kediyi oturturdum.

Sihirli bir değneğim olsa devletleri ırklara ya da sınırlara göre ayırmazdım. Bisikletliler cumhuriyeti olurdu misal ya da antikacılar cumhuriyeti. Hepsi birbirine geçişken ama asla üstün olmazdı. Vize mi? O da ne?

Sihirli bir değneğim olsa Ursula Le Guin’in beynine girmek, Şairin Romanı’nı (Murathan Mungan) ben yazmış olmak, Diego el Cigala’nın serenat yaptığı biri olmak isterdim.

Sihirli bir değneğim olsa babamı balıkçı, kendimi de bir balıkçı kızı yapardım.

Sihirli bir değneğim olsa şu dakika birinin bana akordeon çalmayı öğretmesini isterdim.

Sihirli bir değneğim olsa ilk önce çocukluğumuzu temizlerdim. İnsanın hayattaki en temel sorunlarının, en savunmasız olduğu o dönemden geliyor olması haksızlığını yok etmek isterdim.

Sihirli bir değneğim yok. Lakin eşdeğeri pek çok şey var. Edebiyat var, müzik var, denizin o engin mavisi var, birlikte yüzdüğümüz balıklar var… Ursula’nın beynine giremem ama yazdıklarını okuyarak girmiş kadar olurum. CD’sini çalara yerleştirip gözlerimi kapamam yeter Cigala’nın serenadını hayal etmeme. İki tekerime atlar, kendi bisiklet cumhuriyetimde her sabah kıyıya yanaşan balıkçı takalarıyla buluşmaya gidebilirim. Başka balıkçı babalar ve başka balıkçı kızlarını görerek bizi hayal edebilirim.

Sihirli değnekse tüm bunlar aslında sihirli değnek. Biraz hayalgücü, biraz sanat, biraz da aksiyon.