Yaşım büyük diye annesi beni istemiyor

Merhaba, sizi rastgele buldum, yazılarınız çok mantıklı ve iyi geldi açıkçası. 8 aylık bir ilişkim var ve erkek arkadaşım benden 3 yaş küçük ama asla ilişkimiz boyunca boşluk görmedik. Hep beraber yan yana kaldık. Şu an annesi özellikle yaşım büyük diye beni sorun olarak görüp istemiyor. Sürekli sorun oluyor. Erkek arkadaşım da "Annem, ne diyeyim" diyor, saygı duyuyor ama aynı fikirde değil. Yanımda, elinden geleni de yapıyor benim için. İlerisi için söz vermiyor fakat. "Zamanı geldiğinde konuşuruz" diyor. Ne yapmam lazım? Lütfen ama lütfen yardımcı olun. Kimseye anlatamıyorum derdimi. Umarım iyi gelirsiniz.

Merhaba sevgili okurlarım, bugünlerde annelik damarlarım kabarmıştı zaten, bu maile biraz da o yüzden cevap vermek istedim. Çocuklarımı çok özledim. Anneciğim derdi ki "Ya karnım ambar olsaydı ya çocuklarım yanımda olsaydı". Annem 4 çocuğu için böyle düşünüyordu; acaba iyiler mi? İyi besleniyorlar mı? Çocuklarınızı evlendirmişseniz ya da uzaktaysanız onlara bakamıyor, yedirmiyor, içiremiyorsanız böyle laflar da edebiliyorsunuz anneciğim gibi. Bir kadın anne olduktan sonra hayatı değişiyor, onların gözlerine bakıp mutluluğunu, mutsuzluğunu anlayabiliyor. Telefondaki ses tonu azcık değişik gelse acaba diye endişeye düşüp korkabiliyorsunuz. Sesin iyi değil diye korka korka sorarken ‘Yok anne iyiyim, bir şeyim yok, merak etme’yi duyunca içinizden geçen ‘oh çok şükür’ü bir tek siz duyabiliyorsunuz. Velhasıl annelik zor iş, bir o kadar da güzel duygu yüklü bir kalbi taşıya taşıya yaşayıp duruyorsunuz. Hep daha iyi bir anne olmanın peşinde oluyorsunuz ve daha iyi bir anne olmaya erişmek ne mümkün... Bir türlü erişilmeyen bir kulvar mükemmel annelik. Umarım bir gün mutlulukla bu kulvarı gönlümüzdeki anneye yaklaşmış olarak bitiririz biz anneler diyerek noktalayayım ben daha fazla duygusallaşmadan.

Sizin sorunuza gelirsek; evlat o kadar kıymetli ki yavrum onu aslında anneler kimselere vermek istemez ama onlar da kendi hayatlarını kurmak zorunda olduklarını bildiklerinden bu konuda bir şey yapamazlar. Yani anneler istemeye istemeye çocuklarını evlendirirler. Bu nedenle kız ya da erkek annesi olmak fark etmez. Burada sevgiliniz söz konusu, onun için de onun annesi oğluna kendi kadar iyi bakacak, hizmetini yapacak, üzmeyecek biri olsun istiyordur. O yüzdendir kılı kırk yarmaları annelerin. Akıllı kadın sevgilinizin annesi, hemen 'oğlum seviyor istiyor' diye gevşemiyor, diretiyor. Bu direnç sizi üzmemeli. Bu direnç sizin sınavınız aynı zamanda. Siz de sevgilinizle direnmelisiniz. Tabi iyilikle, güzellikle. Ben de bir anne olduğumdan sevgilinizin annesini çok iyi anlıyor, onu kınamıyorum aksine aklını takdir ediyorum. Siz de öyle yapmaya çalışın ya bu nasıl huysuz bir kadın diye düşünmeyin olur mu? Hemen bir ön yargı oluşturmaya gerek yok. Şu da bir gerçek ki erkekler genelde kendilerinden küçük kızla evlendirilirler, böyle gelmiş genelde böyle de sürüyor o yüzden biraz karşı gelmesi de normal. Üç yaş çok büyük bir yaş farkı olmasa da sonuçta bu konudaki şimdiye kadar süre gelen durumlara biraz ters kaldığından hemen karşı çıkmış olmalı. Bu duruma karşı alıngan değil anlayışlı olmalısınız. Anlayışlı olmanın yanı sıra sabırlı olmalısınız, tez canlı olmaya gerek yok biraz zamana bırakın. Kendinizi tanıtabilmeniz, ifade edebilmeniz için zamana ihtiyacınız var. İnsana en büyük hizmeti kullandığı sözcükler yapar derler. Sizin silahınız iyiliğiniz, yüreğinizden taşan güzel sözleriniz olursa kimi fethedemezsiniz bir düşünün. Kendinize güvenin. Kendini yetiştirmiş birinin beğenilmemek gibi bir endişesi sorunu olmaz diye düşünüyorum. Hem daha 8 aydır bir aradasınız. İlişkinize bir ad koymak için biraz daha bekleyebilirsiniz. Bu arada siz ilişkiniz için emek sarf etmeye devam edin. Şu an annesi ile değil oğluyla iletişiminiz önemli. Siz sevgilinizle iyi oldukça onun mutluluğu, size duyduğu sevgisi, takdirleri annesine mutlaka bir şekilde aksedecektir. Tabi biraz da sevgilinizin ağzının iyi laf yapıyor olması önemli, sizinle ilgili takdir ettiği davranışlarınızı annesine arada anlatabilmeli değil mi?

Kadını yumuşatacak, size yaklaşımını değiştirecek kişi önce erkek arkadaşınız. "Ben ne yapayım?" diye bir şey olmaz, orası biraz ucu açık cümle, sonuçta ümit bağlıyorsunuz. Bu konuyla ilgili hemen değil ama sonra mutlaka konuşun kendisiyle, daha net olmalı yoksa sizin için zaman kaybı olabilir. İkircikli bir yaklaşım kabul edilemez. Bu konuyu hallederseniz gerisi zaten bir şekilde çok inatçı bir kadın değilse, oğlu ağzından girer burnundan çıkar derler ya, annesine istediğini kabul ettirir yavrum. Her şeyin sizin için hayırlısı olması dileğimle...

Sevgiler benim sevgili okurlarım...