Eşimin madde bağımlılığı ailemizi kötü etkiliyor

Merhaba Yeşim hanım, ne olursunuz bize yardım edin. 16 yıllık evliyim, 15 yaşında bir oğlum var. Eşim uyuşturucu madde kullanıyor. Son zamanlarda artık hayatı hem kendine hem bize zehir ediyor. Bırakmak istiyorum diyor ama doktora gitmeyi de kabul etmiyor. Ben ve oğlum kanser hastalığından tedavi gördük kemoterapi gibi ama ne olsa hayatında eşim bunu bırakmadı. Şu an daha da her şey kötüleşti, çalışmıyor, kendini öldürmek istediğini söylüyor. Oğlum için çok korkuyorum temelli hasta olacak diye. Ne yapabilirim?

Yeşim Tijen'in cevabı:

Bu akşamüstü arkadaşım Songül ile beraber Müslüm adlı filmi seyretmeye gittik. Film tam bir dram. Antrakt verilene kadar arkadaşımla sinema sahnesine atlayacak hale geldik. Gidip şu adamın boğazını sıkalım da Müslüm kurtulsun! Bu duygu içerisine girdik, bir bomba haline dönüşmüştük. Öyle bir baba vardı ki filmde, kendimizi zor tuttuk. Bir erkeğin ailesinin tüm fertlerine yaşattığı zulüm aslında toplumumuza yabancı değildi. Sadece gözümüzle görmüyorduk. Filmle canlı kanlı yaşadık. Allah'tan ikinci yarısı insanı huzura kavuşturuyor da sinemadan çıkarken bir parça rahatlamıştık ve birbirimize şunu dedik: Ezilen kadın ve çocuklar yaşamın gerçekleri… Tabii sonra arkadaşım evine, ben kendi evime ayrıldık. Yolda evime dönerken evlerin yanan ışıklarına baktım. Kim bilir, bu ışıklı evlerde bilmediğimiz ne trajediler yaşanıyor, diye düşündüm. Şıkır şıkır ışıklı o evlerde yaşayanların içleri de ışıklı mıydı? Bu filmden sonra insan ister istemez sorgulamaya geçiyor. Yaşamın geneline bakarsak ışıkları yakan da karartan da çoğunlukla erkekler oluyor, sevgili okurlar. Bir erkeğin ruhu aydınlıksa o evin insanları da aydınlık oluyor çünkü erkek ışığını ailesine yansıtıyor, tıpkı karanlığını yansıttığı gibi. Anne ne kadar toparlayıcı olursa olsun baba dağıtıcıysa o aile iflah olmuyor. O keşmekeşte çocuklar da yaralı olarak büyüyorlar ve hayatları o yaralarını sarmakla üzerine merhemler sürmekle geçiyor. Yaralar iyileşiyor mu? O yaralar onlara yaşamlarının sonuna kadar rahatsızlık veriyorlar.

Ümitsiz düşünceler içindeyim

Upuzun bir gecede sabaha karşı

Sapsarı uzanmış ellerim

İnsanlığa ve Allah'a karşı

ÜMİT YAŞAR OĞUZCAN

Sizin sorunuza gelirsek, sevgili okurum, ellerinizi Allah’a açıp bir çıkış yolu aradığınız bu zor günler eninde sonunda geçecek. Size ve oğlunuza büyük geçmiş olsun. Yüce Rabbim kimi geri çevirmiş? Üçünüz birden zor bir dönemden geçiyorsunuz. Bir yanda hastalıklar, bir yanda madde bağımlılığı… Maddeyle yaşam bir tercih ama sizinki Allah’tan gelen bir hastalık. Sizin durumunuzda oğlunuzun ve sizin üzülmemeniz, endişelenmemeniz, hayata sevgiyle sarılmanız gerekirken siz yaşamdaki sorunlarla savaşmak yerine kaçmayı tercih eden bir adamı düşünmek zorundasınız. Sağlık sorunlarınız olmasaydı size "Elinizden gelenin fazlasını yapın" derdim ama sizin durumunuzda "Bırakın, ne hali varsa görsün eşiniz "diyeceğim. Maddeyi bırakmak istemeyeni siz bıraktıramazsınız, onun kendisi istemesi gerekiyor. Eşinizin bir ailesi yok mu? Size destek olmak zorundalar. Evet, sizin eşiniz ama onların da evladı. Ailesinden duyarlı olan kimse yok mu?

“Anladım hepsi boş hepsi yalan

Senin çaresiz dertlerinden kime ne

Ne anlayan bulunur ne hatırlayan “

Herkesin kendi dünyasında yaşadığı günümüzde devletin bu madde bağımlılığı için sevinilecek bir yardım eli var sevgili okurum: “ALO 191”. Bu numarayı arıyorsunuz ve sizi yönlendiriyorlarmış. Ücretsiz olarak devlet madde bağımlılarını tedavide ediyormuş. "-muş" diyorum çünkü bu konuda birinden bilgi almak istediği söylememe rağmen beni yetkili kişiye bağlayıp aydınlatmadılar. Zorla da olsa bir tedaviye yanaşırsa eşiniz vücudu temizlendikten sonraki süreçte onun için zorluk başlayacak. Yaşadığını anlayacak ve nasıl yaşamak istediğine karar verecek. Maddeyle mi, maddesiz mi? Tabii, bu bir çırpıda kazanılacak bir zafer değil. Yenile yenile kazanmayı başaracak. O nedenle siz kendi zaferinizi kazanmaya bakın oğlunuzla. Önce kendinizi ve oğlunuzu düşünün. Tahmin ediyorum, madden desteğine ihtiyacınız da var ama bu tarz alışkanlıkları olan kişiler çalışamazlar ki; ondan bundan para bulmaya, olanı yok etmeye çalışırlar. Bu sizin için boş bir umut. İyileşene kadar çevrenizden, ailenizden destek isteyin. Bundan utanmayın, çekinmeyin. İyileşmeniz için utanmayı, gururu bir kenara asın, sonra bunlar telafi edilir. Size tavsiyem eşinizi ailesinin yanına yollayıp huzurlu bir ortamda oğlunuzla iyileşmeye bakın. Güzel günler gelecek sevgili okurum, o güzel günleri siz getireceksiniz.

Sevgiler, benim sevgili okurlarım…