"Her erkek aldatır görmezden gel..." dedi

Merhaba Yeşim Hanım,

Eşimle 6 yıllık evliyiz. Son 1 senedir tombala diye bir kumara dadandı. Bıraktıramıyorum. Ailesi de konuşsa nafile. Cebinde ister 100 TL ister 1000 TL olsun bir gecede kumarda yiyip geliyor. 2 çocuğumuz var ve biri 3 yaşında biri 8 aylık. Kumardan sabah geldiğinde "süt, ekmek alınacak" dediğimde "bir kuruş yok" diyor. Neden? Çünkü parayı kumara vermiş. Çok bunalıyorum artık. Çoğu zaman dışarıda, gece biz uyuyunca gelir. Arkadaş ortamı çok, çocukların bütün sorumluluğu bana ait, yalnızım. Bir yere oturmaya gitsem bile akşam hep başkaları eve bırakır genelde. Eşim ya tombalaya gider ya da arkadaşlarıyla gezer. 2 ay önce telefonuna şifre koymuş. Ben de öğrenip karıştırdım. İnternetteki arkadaşlık sitelerinden kızlarla mesajlaşıyor. Yakaladım. Pişkin pişkin yanımda da mesajlaşıyor artık. "Her erkek aldatır görmezden gel evliliğimiz sürsün 2 çocuk var" diyor. 2 aydır aynı evi paylaşıyoruz ama arkadaş gibi çocuklarımla aynı odada yatıyorum. O da salonda. Evlatlarım babasız kalmasın düzenleri bozulmasın istiyorum. O yüzden baba evine dönmeyi erteliyorum. Bu olanlar beni sinirli bir insan yaptı. Nasıl bir yol izlemeliyim bilmiyorum artık…

Yeşim Tijen'in cevabı:

Bazen adına sevgi denilen o duygunun bize neler yaptırdığına kendimiz bile şaşırırız. Neden derseniz aptallaşırız da ondan. Bile bile, göz göre göre hatta hissettiklerimize, algılamalarımıza rağmen susarız çünkü kaybetmek istemeyiz, beklemeyi tercih ederiz, kendi yüreğimizdeki sevgiye yeniliriz. Bu sevgi bizi mutsuzluğumuza rağmen alıkoyar. Mutluymuş gibi yaparız. Seviyoruz ya, yanımızda ya, hayatımızda ya idare ederiz… Ne zamana kadar? Artık ümitlerin bittiği an’a kadar. İşte o zaman cesarete sığınmak zorundayız, ona sımsıkı tutunup bu durumdan çıkabileceğimizi bilmeliyiz. Çünkü insanın tek çaresi yine sadece kendindedir. Başka bir çözümü yoktur kendi gayretiyle, azmiyle ışığa ulaşacaktır. Uzaktan küçücük görünen o ışık ona doğru yürüdükçe büyür, büyür ve biz aydınlığa çıkarız. Yalnız, yapayalnız olsak da... Önümüzde koca bir boşluk, bakakalırız... İşte hayatın yeniden şekilleneceği an. Siz de o şimdi uzakta ve cılız görünen ışığa acabalarla bakıyorsunuz. Acabalarımı kalmış sevgili okurum, aklınızı toplayın.

Evliliğinizin bana göre kurtarılacak bir yanı yok çünkü ortada evlilik yok. Sadece aynı evi paylaşıyorsunuz. Çocuklarınız babasız kalmasın tabii ama ortada bir baba var mı oda yok. Çünkü babalarında sorumluluk duygusu yok. Çocuklarının yiyecek parasını dışarıda keyfe keder harcayan, eşine sahip çıkmayan üstelik göz göre göre aldatan sonrada herkes yapıyor idare et diyen bir eşi siz eş olarak hala nasıl görebiliyorsunuz? Sizin hayalinizdeki eş böyle biri miydi? Bu kişi değişir mi? Eşiniz değişmez, ailenizin yanına gözdağı vermek için gitseniz maksimum bir hafta sonra aynı tas aynı adam olmaya başlar. Bu yüzden eşinizle ilgili ümit beslemeyin. Sadece kendinizi bir süre daha kandırmış olursunuz. Sorumluluk duygusu, değerleri, saygısı olmayan birinden bahsediyoruz. Eşiniz bu yoklarla nasıl varlık gösterebilsin. Karakter oluşmamış, size tavsiyem bir an önce boşanıp kendi hayatınıza yön vermeniz. Bu durumu uzatmak işkenceyi sürdürmekten başka bir şey değil. Kolay bir karar değil belki ama verilmesi gereken bir karar. Sizde durumunuzun farkındasınız. O zaman korkmayacaksınız, cesaretle karşılamak zorundasınız. Kadınlar güçlüdür hem de çok güçlü. O gücü kendinizde bulmalısınız. Boşa zamanınızı harcamayın. Zaman kıymetsiz kişilere harcanmayacak kadar değerli.

Sevgiler...