Sigara

Bu kış çok mücadele ettim kendisiyle. Sosyal medyadan takip edenler bilirler. İki hafta içmedim, sonunda dayanamadım. Oysa hamilelik, 11 ay emzirme boyunca hiç ağzıma sürmemiştim. Buraya da yazmıştım hatta. Bırakmaya teşebbüs ettiğim an her yerden duyurmuştum ki, kararlı olayım.

Yapamadım.

Biorezonans denedim, Allen Carr okudum, filmini izledim. Olmadı. Yapanlar var, ben bırakamadım. Demek ki beynimde hâlâ bitirememişim. Çünkü eğer onu yapabilseydim, etkili olacaktı. Evet, evde içmiyorum, balkon yok. Ancak içebildiğim zaman da üst üste yakıyorum. Ve bundan nefret ediyorum.

İradesiz miyim? Beceriksiz miyim? Umarım ikisi de değildir ancak olmuyor.

Nisan ayında büyük dayım akciğerinden ameliyat oldu. Geçen hafta da diğer dayım (ki o çok uzun zamandır sigara sürmüyor ağzına, hem de çok uzun zamandır). O hastanede gördüklerimi unutmam mümkün değil. Bir de görebildiğim herkese sordum “Sigara mı içiyorsunuz?” diye. İçmeyenler de çoktu. Babam da bypass olduğunda sormuştuk annemle diğer bypass hastalarına. Yine içmeyen çoktu. Bu da “Gördün mü? Bak, içmeden de akciğer hastalanıyormuş” diye düşündürtüyor insana. İster istemez geçiyor aklından.

Kimi zaman günde bir tane içiyorum, kimi zaman çok fazla. Hani “şu kadar içiyorum” da diyemiyorum. Irmak’ın yanında kapalı ortamda asla içmiyorum. Kısa süre öncesine kadar görmemişti de beni. Ancak 7-24 beraber olunca tatilde, yakalandığım anlar oluyor. Aklımdan ne geçiyor biliyor musunuz?

“Hamileyken, emzirirken içmedim onu da etkileyecek diye. Şimdi neden içiyorum? Bu zıkkım beni hasta edecekse ve bu kızımın da hayatını etkileyecekse neden devam ediyorum? Yine ona kötülük olmayacak mı?”

Gerçekten kendimden nefret ediyorum bunu yaptığım için. Ancak nasıl bir iradeyse işte hakim olamıyorum kendime. Herkesten çeşitli yöntemler dinledim. Denedim, yapamadım.

Şimdi benim gibi olanlara ve bırakanlara sesleniyorum.

Nasıl yaptınız?

Ben o bıraktığım iki hafta boyunca tek satır yazı yazamadım, kendimi eve kapadım. Yorgan altında Grey’s Anatomy izledim baştan sonra. Bildiğiniz depresyonda gibiydim. Şimdi Irmak’a bir söz verdim. 2019’da sorduklarında “’Annem sigara içmiyor diyeceksin’, söz” dedim.

Zaman yaklaştıkça da gerilmeye başladım.

Diyorum “sabah - akşam spor yapsam beni sigaradan uzak tutar”. Çünkü spordan öncesi ve sonrası çok zorluyor. Örgü örsem deli gibi, o da tutar azıcık. Aklıma geldikçe salatalık yesem... (20 kilo almak istemiyorum!) Yine aklıma düştükçe gidip su içsem…

Eğer hamile kalırsam (ki ikinci çocuk düşünmüyoruz; örnek verdim sadece) anında bırakabileceksem neden şimdi olmuyor? Bana hep “ne güzel enerji veriyorsunuz” diyorsunuz ya, aynısını sizden istiyorum. Sıra sizde. Beni bu konuda motive eder misiniz?

Yalnız baştan söyleyeyim, olabilecek hastalıklar, hasta akciğer fotoğrafları etkili olmuyor. Olsalar çoktan bırakırdım. Korkutmak yerine, güzel sonlanan hikayeler duymaya ihtiyacım var.

Bıraktınız mı? Bıraktıysanız nasıl? Bekliyorum hikayelerinizi… Bu iki ayda hepsini okuyup tek tek deneyeceğim.

Şimdiden kocaman teşekkür ederim.

Ve şunu da yazmadan duramayacağım: Lanet olsun başladığım güne!