Çok iyi anneyim vesselam

Hiç bir zaman hiç bir işte iddialı olmadım ben, olmam da..Benden iyi bir pazarlamacı olmaz yani, olamıyor. Yaptığım bir sürü iş, keyifle yaptığım bir sürü güzel şey var. Bunları hayal ederken de, yaparken de keyfini sürmek ve gerçekleştikten sonra “benim “ güzel olduğunu düşünmem, “benim” içime sinmesi, en büyük motivasyon kaynağım.

Annelik konusunda da aynen bu şekilde düşünüyorum. Ara sıra sorgulasam da genel olarak çocuklarım için iyi bir anne olduğumu düşünüyorum. Ama kimseden “daha iyi” ya da “daha kötü” olduğumu değil..

Annelik hakkında genellikle her annenin diyecek lafı, yapacak eleştirisi, kınayacak kişisi ya da hayran kaldığı birileri oluyor. Kimi “ay televizyon seyrettiriyor” lafını küçümseyerek kullanırken, kimisi de “hiç mama vermemiş, 3 sene anne sütü vermiş” diye hayranlıkla başka bir anneyi izleyebiliyor.

Peki ben ne yapıyorum, ne düşünüyorum? Herkesi dinliyor ve izliyorum. Küçümsemeden ya da hayran olmadan, abartmadan, aşağılamadan bana fayda sağlayacak yönlerinden, benim kafama uyanlardan feyz alırken, bana yanlış gelen yönlerin kendimde var olup olmadığına bakıyorum. Bana yanlış gelen yönler, eğer o kişi lafıma alınmayacak, niyetimden emin olacak yakınlıktaysa ya da sorduysa “ben olsam böyle yaparım” diye söylüyorum. Değilse bende kalıyor. Ben ne uzmanım, ne bilirkişiyim kaldı ki uzman olup da annelikte zorlanan, bildiğini uygulayamayan ya da kitaplarda öğrendiğine uymayan bir çocuk sahibi olan uzman bile olabilir yani terzi kendi söküğünü dikemeyebilir diye düşünüyorum. Benim başkasının yaptığını -hele bir başkasına- eleştirmek, küçümsemek, yargılamak haddim değil. Hele o kişinin yaşadığını, durumunu bilmeden bunu yapmak bence çok yanlış.

Bir de öyle durumlar var ki insana tükürdüğünü yalatan..1. çocukta ya da 2. çocukta harika yaptığınızı düşündüğünüz, kendinizle gurur duyduğunuz bir “annelik” konunuz size ilerde “sınav” olarak geri dönebilir, dönüyor da.. Ben hiç ağlatmadan bebeğimi uyuttum derken bir bakmışsınız nur topu gibi hiç susmayan, durmayan bir bebeğiniz olmuş ve siz bitkinlikten, yorgunluktan ağlamasına alışmış, biraz ağlasa da bir şey olmaz demeye başlamışsınız. Ya da ben hiç bağırmadım, sesimi yükseltmedim derken bir bakmışsınız kendi sesinizden korktuğunuz anlar yaşıyorsunuz..

Bir de kendi bildiğini, araştırdığını en doğru sanmak var bazı “annelik”te. Dünyanın tüm bilim adamları bir yana “anne” nin araştırması bir yana diyen “anne”ler ya da uzmanlığı olmayan konularda sallayan “uzmansı” lara inanıp onun yolundan ilerleyip yılmaz savunucusu olan anneler. Sorarım size hangi bilim dalı hem kadınların sutyen giymesi hem de inek sütü hakkında geniş bir inceleme alanına vakıf olur ey anneler?

Velhasılkelam demek istediğim;

-Annelik sadece sana özgü,sana yakışan senin harika yaptığın veya batırdığın bir “iş” değil. “İş” hiç değil. “annelik” sadece senin yaşadığın, senin şansın, senin mutluluğun, o kadar..abartmayalım

- Kimse senden üstün olmadığı gibi sen de kimseden üstün değilsin (insan olarak da anne olarak da)

- Anneliğiniz günden güne değişebilirken başkasını en ufak tökezlemede eleştirmek, bence kendini bilmezlikten başka bir şey değil

- Çocuğuna sevgi dolu bir dünya yaratmaya çalıştığını, çocuğunu sevgiyle büyüttüğünü söyleyip, negatif söylemlerle senin gibi olmayanı, senin gibi yapmayanı üzmek ve bunu umursamamak hiç tutarlı değil

- Söylenen her yeni şeye inanıp ona göre “annelik” yolu çizmek yol değil, önce kendinden emin olmak, sonra bol bol okumak, okuduğundan bir yol çizemiyorsan “konunun” uzmanlarından destek almak bence en doğrusu (akıl süzgecinden geçir der eskiler)

- Uzman “doğrusu budur”dese bile senin psikolojin, senin sağlığın için en doğrusu neyse onu seçmek yanlış bir karar, kötü bir seçim değil (burda yine kendinden mutlu olmak devreye giriyor)

- Kendinden emin olurken başkasını küçümsemek ben en doğrusunu yapıyorum demek de doğru değil. Ben “benim için” en doğrusunu yapıyorum demek doğru yaklaşım. Kendi doğrunuzu genellemeyin

- Çok iddialı “annelik” halleri soru işareti bende, neyin iddiası, neyin havası..megalomanlığın “annelik”hali hoş değil

- Hepimiz birer çocuktuk ve bugünlere dün yapılan yanlış, eksik ve hatalarla geldik. Yani “annelik” e o kadar da kafayı takmak bence doğru değil, rahat olmak, tadını çıkarmak lazım

Ne daha iyisin ne daha kötü, sen sadece kendi çocukların için “çok iyi bir anne” sin ..

Durum bu.. Dağılabiliriz..