Kader

Merak ediyorum acaba niye ona bu adı vermişlerdi?

Kim, niye bu adı koymuştu?

Acaba “Adıyla yaşasın” demişler miydi?

Merak ediyorum çünkü 12 yıl sonra, henüz oyun çağındayken onu çocukluğundan çekip aldılar ve kadersizliğiyle baş başa bıraktılar.

Adı Kader’di.

Kaderinde 12’sinde gelin olmak vardı.

Daha kendisi kuzuyken, 13’ünde anneydi.

Bir yıl geçmişti ki, ikinci kez hamile kaldı.

Yedinci ayında erken doğumla bebeğini kaybetti.

Kadere bakın ki, 14 yaşının ilerisini göremedi.

Bedenine şüpheli bir el kurşunlar sıktı, Kader hayata veda etti.

Askerdeki kocasının ailesi; “Bebeğinin ölümüyle bunalıma girmişti, odasından hiç çıkmıyordu, intihar etti” dedi.

Savcılık olaya ilişkin bir soruşturma başlattı.

Diyelim ki, Kader gerçekten intihar etti. Bu kimi temize çıkarır ki!

Onu evlendiren anne-babasını mı?

Yoksa onu evlerine alan ‘koca’nın anne-babasını mı?

Sadece o bölgede yaşayanları mı?

Yoksa daha çocuk yaşta bu kaderi yaşamasına göz yuman bütün bir toplumu mu?

Bugün, bugün olmasa da yarın muhtemelen Kader unutulacak.

Tıpkı diğerleri gibi...

O da tıpkı diğerleri gibi bir rakam olarak kayda girecek.

Ve bir başka gün bir başka kadersizin başına aynı şey geldiğinde, Kader envanteri artıranlardan biri olarak bilinecek.

Ne haberi okuduğunda üzülenlerin ‘vah vah’ları...

Ne sivil toplum kuruluşlarının ‘bu son olsun’ çağrıları...

Ne devlet kurumlarının ‘duygulandırıcı’ raporlamaları...

Hiçbir şeyi değiştirmeyecek!

Peki, orada utanan var mı?

Çocuk gelinlerinin sayısı her yıl artarak yüz seksen binleri geçmiş bir ülke olduğumuza göre...

Şimdi Kader’i de bu listeye ilave etmekte sakınca görmediğimize göre...

Suçluyu bir türlü bulamadığımıza göre...

Sorunun yanıtı ortada:

Orada utanan yok!