Oğlumun ayaklarımı öpmesini istemem!

Diğer anneleri bilemem...

Şahsen ben, oğlumun bir gün gelip ayaklarımın altını öpmesini istemem!

Öpmeye kalkışsa da, “Anacığım bırak öpeyim, burası cennet kokuyor” dese de istemem!

Oğlumun bana hürmetini ve sevgisini ayaklarımın altını öperek göstermesini hele, hiç istemem!

Öpmeye çalıştığı o ayakların sahibine her daim küfür yedirmesin yeter!

Ben kendimi asıl o zaman oğlu tarafından hürmet edilen, sevilen bir anne olarak varsayarım.

Yoksa, isterse cumhurbaşkanı olsun, ne yazar!

***

Hem...

Yalancı, namussuz, çıkarcı biri olup da ayağımı öpse ne!

Çevresine, yaşadığı ülkeye, ona ekmek veren sisteme hıyanetlik edip de ayağımı öpse ne!

Çiçeğe, böceğe, ağaca, o ağacın dalındaki kuşa zararı dokunup da ayağımı öpse ne!

Fukaranın hakkını yiyerek kendi çıkarını kasasına tepeledikten sonra gelip ayağımı öpse ne!

Hem...

Başkasının annesine lanet edip de, dönüp benim ayağımı öpse ne!

Değil ayaklarımın altını öpmek, yalayıp yutsa nafile!

Hayır!

Böylesi bir evlat cennete gidiş biletini benim ayaklarımın altında bulamaz!

O evlat ki, isterse cumhurbaşkanı olsun...

Fıtratında insanlık yokken, cennet onun fıtratında olamaz!