Meditasyon

Meditasyonun, aslında genel olarak anda kalabilmenin bir beceri. Ama bu beceriyi yeni öğrenilen, ilk kez karşılaşılan bir beceri değil. Bildiğin ama unuttuğun bir şeyi hatırlamak gibi düşünebilirsin. Beynimizin farklı işlevler gören farklı kısımları var. Tüm beyni bir ağ gibi saran, bölümleri birbirine bağlayan çok sayıda yol olduğunu düşünebilirsin. Beynimizdeki bu yollar kullanıma bağlı olarak gelişiyor. Yani üzerinde çok geçtiğimiz yollar zamanla otoban dönüşürken, ziyaret etmediğimiz yollar tali yollar hatta dağ patikaları haline geliyor ve zamanla unutuluyor.Biz de bir yerden bir yere gitmek istediğimizde hemen otobana sapıveriyoruz. Çünkü bildiğimiz tanıdık olan yok olmuş değiller. Meditasyon uygulaması ile ziyaret etmeyi ihmal ettiğimiz unutulan yolları yürümeye başlıyoruz. Sinir sistemimizin uyuyan kısımları uyanmaya başlıyor. Otobana dönüşen kısımlardaki yük azalıyor ve aslı bakarsanız beynimizi çok daha kapsamlı ve verimli kullanmaya başlıyoruz.

Yöneldirmeli mi yönlendirmesiz mi?

Yönlendirmeler bir destek. Tıpkı nefes saymak ya da oryantasyon sırasında etraftaki objelerin ismi söylemek gibi. Desteklerden faydalanmanın hiçbir sakıncası yok. Özellikle ilk aylarda. Ama süreç içinde bu destekler olmadan da kendimizle olabilmenin imkanlarını aramaya başlamak istiyoruz. Her şeyde olduğu gibi ilk başta daha uzun sessizlikler zor olabilir, pek çok açıdan. Zaten bu nedenle hızlıca çok uzun sesizlikler olmasına izin vermiyorum. Yaptığımız bir yandan desteği sürdürürken, bir yandan daha az destekle uygulamanın içinde kalabilmeyi de öğrenebilmek. Sesizlikler uzadıkça, o daha önce bahsettiğimiz “hiçbir şey olmuyor “ ya da “tekrar ediyor” duygusu daha çok doğabilir, ya da aktif düşüncenin içine daha çok düşüyor olabilirsin. Tüm bunlar sürecin parçası. Ve yine bu daha uzun sessizliklerde her ne doğuyorsa ona araştırma ve merak duygusu ile yaklaşmayı deneyebilirsin. Kendi sürecimiz içinde geçerken hissettiklerimize ya da dikkatimizin hareketlerine merak duyabiliz.

Meditasyonu hayatın içine taşımak

Meditasyon pratiği kuşkusuz günde 15-20 dakika yaptığımız bir pratik olarak kalsın istemiyoruz. Amacımız günlük yaşamın içine girmesi. Ama daha önce de belirttiğim gibi bu uygulama beynimizi değiştirip güzelleştiriyor. Sinir sistemimizi, beynimizi tüm kapasiteyle kullanmaya başlıyoruz. Bu etkinin günlük hayata zaten kendiliğinden taşınmaması mümkün değil. O dağ patikaları ziyaret edildikçe, genişlemeye ve daha rahat yürünür hale gelmeye başlıyor. Sinir sistemimizi o yolların var olduğunu hatırlıyor. Böyle olunca da günlük hayatın içinde hiç fark etmeden o yollara da sapmaya başlıyoruz. Tabii bu doğal süreç devam ederken yapabileceğimiz daha aktif uygulamalar da var. Bunları da deneyebiliriz. Böylece o tali yolları daha tercihe dayalı bilinçli bir şekilde kullanmaya başlarız.

Size tavsiyem her gün günde bir ya da iki kere oryantasyon yapmanız. Belki güneşli bir gün kahve içiyorsunuz, güneş teninizi ısıtıyor, kahvenin kokusunu alıyorsunuz, etrafınızda konuşan insanların sesleri duyuluyor... Bu anları kollayın ve dikkati birkaç kere bilinçli bir şekilde şimdiki zaman getirin. Bakalım neler olacak.