Hangi birini anlatsam ki? Ablam açık kumral ve mavi gözlü. Halama çok benziyor. Halam da onu kendi kızı gibi seviyor. Bense anneme benziyorum. Zaten annemi hiçbir zaman ailelerine layık görmediler. Sanırım beni de ona benzediğim için hep hor gördüler. Ablam sanki onlardan biri.

Ablamı da beni de güzel bulurlar ama bir ortama girdiğimizde ilk dikkat çeken kişi ablamdır. Yıllarca bale yaptı. O benden önce başladığı için daha ilerideydi. Annemler onun programına uymayı tercih etti, belki de zorunluluktu bilmiyorum ama ben balede ilerleyemedim ve erken bıraktım. O ise balede alkış alan kişi oldu. Bu hobisi ona üniversitede dans hocalığı gibi ekstra bir kariyer sağladı. Üniversitede benden daha yüksek puan aldığını ve sayısalının iyi olduğunu söylememe gerek yok sanırım. Okul hayatında hep benden daha başarılı oldu. Babam kendi işini yapıyor ve ablam ile abimi yetiştiriyor. Onlar babamın yanına gidip geliyor ama ben hala üniversite son sınıfta alttan gelen derslerimi çalışıyorum. Ablam her zaman daha güzel, daha akıllı, daha terbiyeli, daha zeki, daha daha daha… oldu. Akrabalarla bir araya gelsek hep önce ablam konuşuldu. “Sen nasılsın bakalım?” diye bana daha sonra soruldu. Çaylar benden istendi. Çıkarılan paltolar asmam için bana verildi. Ben bu ortamda nasıl araya girip “Ben de varım” diyeceğimi bilemedim. Dikkat çekmek ve göze girmek için zaman zaman abartılı şeyler giydim ama hep eleştiri aldım. Daha komik duruma düştüm sanki…

Ablamı o kadar çok kıskanıyorum ki… Ona olan sevgim adeta arka plana atılmış durumda. Bir abla-kardeş olarak çok şey paylaştık. Bunları asla inkâr edemem. Bana bir abla olarak birçok konuda destek oldu ama sanki bunu üstünlük taslar gibi yaptı. Çünkü o hep önden gidiyordu, o daha çok şey biliyordu. Ben mi çok hassasım bilemiyorum. Hayatımın değişmeyen bir gerçeği bu. Ablamı deli gibi kıskanıyorum.

Rumuz: Gonca