Karar alabilmektir önemli olan!

Hayat da bundan ibaret galiba.

Önce doğmamıza karar veriliyor.

Kimi zaman çılgınca istenerek geliyoruz bu dünyaya, kimi zaman da benim durumumda olduğu üzere mecburen.

Annem hala ara ara düşünür, doğru bir karar mıydı diye.

Sonra ailen başlıyor seninle ilgili kararlar almaya

Öyle kararlar ki aslında tüm hayatını etkileyebiliyor.

O kararların hepsinin doğru olması mümkün değil haliyle ama çoğu yanlışsa vay haline.

Çocuklarının iyiliği için boşanmama kararı almış bir dolu anne baba biliyorum mesela.

O kararla da çocuklarının hayatını onarılmaz biçimde bitirmiş anne babalar.

Bir gün karar alma sırası sana geliyor.

Arkadaşlarını seçiyorsun.

Sana o kadar da uygun mu değil bilmeden okuyacağın bölümü seçiyorsun.

Onunla değil de bununla sevgili olmaya karar veriyorsun.

Buna daha çok aşığım ama diğerine daha çok güveniyorum; güven, evet evet güven en doğrusu diyorsun.

Boşanmalı mı, her şeye rağmen devam mı etmeli konusunda karar vermek zorunda kalabiliyorsun sonra. Al sana bir kazık karar daha. Hele de o kararı iki kez almak zorunda kalıyorsan.

Evlilik biraz nane gidiyor, çocuğu doğursam mı, doğurmasam mı kararı da herkesin en çuvalladığı kararlardan biridir.

O işe geçmeye değil de daha az kazansan bile bu işte kalmaya karar veriyorsun. Bu karar senin geleceğini etkileyecek en önemli kararlardan biri oluyor; yaşama biçimini belirliyor.

Daha da bir dolu karar.

Karar almaktan perişan düşmüş biriyim.

Valla.

Hayatımın her ama her aşamasında karar vermek zorunda kaldım.

Can alıcı kararlar hep bana bırakıldı nedense.

Karşımdaki ya da benden bağımsız biri alaydı da ben uyaydım diye düşündüğüm oldu çok zaman.

Ama olmadı.

O yükü üstlenen olmadı.

Şimdi…

Geçmişime ve kararlarıma şöyle bir baktığımda “vay be” diyorum.

Tek bir karar dışında, sonrasında ne yaşanmış olursa olsun süper doğru kararlar vermişim.

Hiç kaçmamış ve kararsız bırakmamışım.