Açık arayla hamileliklerde kimi neler bekliyor?

Bizim alanda uzmanların farklı bakış açıları var doğal olarak. Bazı konularda her psikolog veya danışmandan benzer şeyleri duyarsınız, bazı konularda epey farklıdır söyledikleri.

“İki kardeş arası kaç yıl olmalı?” sorusunun cevabı da aynı bu çeşitli cevap içeren konular kategorisine girer. Ek olarak cevaplardaki bir sürü alt mesaj ile kişi hangi öneriyi dinleyeceğini veya önerinin neresini referans alacağını bilemez.

Aile ile ilgili yayınlarda, basında veya internet ortamında kardeş konusuyla ilgili soruların arasında “İki kardeşin arası idealde kaç yaş olmalı?” da olur. Uzmanlardan duyduklarını uygulayanların yüzdesini bilemeyeceğim.

Doğrusu bana 3-4 yaş ara bırakanlar, sanki daha çok gibi geliyor. Bunun sebebi de sadece öneriler değil de, ailelerin kendi yaşam ve ebeveynlik şartlarına endeksli mantıksal çıkarımlarından dolayı olabilir.

11 sene sonra hamile kaldığımı duyup da gerek meslektaşım olan gerek olmayan çoğu arkadaşımın hafif acıyan bakışlarından biraz da anlıyorum bunu. “Ne zorun vardı bu kadar sene sonra rahatını kaçırıyorsun?” der gibi o bahsettiğim bakışlar.

Üstelik hepsi de birden çok çocuğu olanlara ait. Bunun yanında aldığım teşvik ve takdir cümleleri var tabii ki. Onları da çoğunlukla çocuksuzlar veya tek çocuklulardan duyuyorum.

Hangi tutum ve düşünce doğru, irdeleyelim biraz bu yaklaşım farklılıklarını, biraz artılara ve eksilere bakalım.

Kime ne zararı var seneler sonra hamile kalmanın?

Birincisi anne vücut olarak tamamen unuttuğu bir sürece, bir yaş aralığından başka birine geçmiş olduğu bünye ile giriyor. Bunun kişiye etkisinin ne kadar sportif, sağlıklı, fit olduğuyla da ilgisi yok. Nasıl bazı günler merdivende yaşımızı hissettiğimiz yorgun anlarımız oluyorsa aynen belli bir ara sonra hamilelikte de öyle.

Aradan zaman geçtiğini vücudun bize hafifçe hatırlatmaları olabiliyor. Yine de tabii ki sağlıklı bünye bu faktörü çok daha az yaşıyor.

İkincisi, eğer büyük çocuk kardeş istemekten yana değilse, bu konuda gerekli ön hazırlıklar yapılmamışsa, o abla veya ağabey için zor bir durum bu.

Ayrıca tüm aile buna bağlı bazı zorluklar yaşayacağı için durum daha da zorlaşabilir. Bunun olmaması için demokratik aile ortamında yapılacakları iyi öğrenip, değerlendirip, hamilelikten önce uygulayın derim.

Neyse ki bizim evde çok kardeş isteyen bir abla var. Yine de buna rağmen mide bulantımdan ilgilenemediğim, ilgi istediği ve alamadığı anlarda yaşadığı hayal kırıklığını gözlerinde gördüğüm oldu. Büyük kardeşe bazı özel ilgi ve düzenlemelerle ailede olumsuzluk yaşanması ihtimallerinden korunmalı mutlaka.

Biraz da yeni bir bebek sorumluluğu sıfırdan alma kaygısı var. Anneler her ne kadar bir önceki bebeğini büyütme şekline kıyasla ikincilerde çok daha rahat ve pozitif olsalar bile hamilelikte insanın uykusunu kaçıran, eski tecrübelerinden kaynaklı detaylara zihin kapılabilir.

Ve tabii son olarak baba bu işin içinde gönülden yer alıyor olmalı.

Yoksa bebeğin geldiği günlerde yaşanacak olan, o tamamen unutulmuş zorluklara baba sırtını dönerse bunun seneler öncesinden farklı loğusa tepkileri şeklinde yansımaları olabilir.

Peki ya kime ne faydası var seneler sonra gelen hamileliğin?

Öncelikle dünyaya gelecek bir bebeğe tecrübeli ve hevesli bir anne faydası var. Çok daha olgunlaşmış bir ruh ve zihin ile birlikte, kocaman anne kalbinizde yeni bir bebek yeri oluşturuyorsunuz.

İlkinde bu heves, acemilik, belirsizlik ve kaygıların gölgesinde kalıyor çoğunlukla. Anne işini gücünü, günlük rutinini, büyük çocuğa ayırdığı zaman dilimlerini oturtmuş, yeni bebeğine doğduğunda rahatlıkla bakabiliyor. Bunun için birçok pratik beceriye sahip.

“Çocuğum kardeşsiz kalmasın.” Toplumda yer etmiş olan bu tek kalmasın kaygısı pek çok anne ve babada var. İleriki yıllarda kardeşlerin ilişki boyutlarını kestiremeyeceklerini bilseler bile içlerinde hep onların birbirine destek olmalarını umut eder, bu duygu ve düşüncelerle tekrar aileyi çoğaltmaya yönelirler.

Aile bir nüfus artar. Bu ek bir ses, kişilik, yaşantı, renk demek. Baktığımızda aslında insanoğlu olarak temel bir sürü ihtiyacımızı da bu faktörler besliyor.

Kardeş kıskançlığı, kavgalar, patırtılar az aralı kardeşlere göre çok daha az yaşanıyor. Nedeni bebek kendini ailede sosyal birey olarak ortaya koyduğunda diğeri artık çok başka bir psikolojik evrededir. Rakip hissetmez kardeşi kendine.

Anneye faydasını sayarken ise kendimi kaptırabilirim biliyorum. Kendimi bu dönemde zaten çok daha üretken, aktif, yeni bir pozitif enerji kaynağına kavuşmuş gibi hissediyorum. Tamamen isteyerek verdiğiniz bu özel karar sanki yolunuzu aydınlatıyor.

Doğayla bağlarınızı sağlamlaştırıp arttırıyor. Yaşadığınız hayatta içinde bulunduğunuz ana sizi sabitliyor. Sanki dünyada olup bitenlerin, yaşamsal gerçeklerin daha çok farkına varıyorsunuz. Tüm bunların, anı yaşamanın faydalarını artık pek çoğumuz biliyoruz.

Açık ara anne adaylarına Aile Müdürü’nden son mesaj:

Bir kuralı yoktur iki çocuk arasında kaç yaş bırakılması gerektiğinin. Her ailenin ve de annenin göz önüne alacağı şartları farklıdır.

Şahsen benim için geç alınmış ama geç kalınmamış bir karar tekrar hamilelik konusu. Aynı şekilde bunu zihninde irdeleyen ve “Yok canım, artık çocuğum da büyüdü, bu kadar yıl sonra tekrar sil baştan çok mantıksız olur.” şeklinde söylemler duyan başka tek çocuklu, konuyu böylece örten veya öteleyen anneler olabilir.

İçinde bulunduğu şartlar tekrar hamile kalmama kararına kişiyi itebilir ve bu değişmesi zor bir son karar olmak durumunda kalabilir. Bu elbette anlayış ve saygı duyulası bir sonuçtur. Ancak “Şu kadar yıl ara olursa doğur, yoksa aman uzak dur!” nasihatlerine, “Tren kaçtı.” iç konuşmalarına zerre kadar prim vermemelidir anneler.

Yeni bir bebeği yüreklerinden ve zihinlerinden seneler sonra bir şekilde geçiren anneler, isterlerse bunun hiçbir psikolojik sakıncası olmadığını bilerek rahatlıkla bu yönde karar alabilirler.