Boyamak

Bir süredir yaz(a)madığım için sizden uzak kaldım. Canınızı da sıkmak istemedim, yazıp yazıp hatırlamak da...

Ne zamanki iyileşme yöntemimden sonuç aldım, o zaman geçtim bilgisayar karşısına. O gün, bugunmüş...

Buna bu Corona sürecinde ne iyi geldi biliyor musunuz? Boyamak...

Yazmak değil, okumak değil; boyamak...

Önce yetişkinler için boya kitaplarıyla başladım sonra kızımla birlikte taşları boyadık sonra işi büyüttüm evdeki mobilyaların bir kısmını boyadım. Son dokunuş, duvarlarla oldu. Salondaki üç duvarın da rengi değişti. Hem de çok az yardımla. Hatta Irmak da epey boyadı.

Hayatımdaki birçok şeyi değiştiremiyorsam ben de renkleri değiştireyim dedim. İşin garibi boyamaya başladığım günden bu yana daha iyi uyuyorum.

İş hayatımdaki haksızlıklar tam gaz devam ediyor, tek tek kapıyorum herkese kalbimi, kulaklarımı, gözlerimi... Çünkü bu hep olacak. Ben ayda birkaç kez yine aynı şeylere sinirleceğim, yine elimde ne varsa duvarlara fırlatacağım. Sonra da oturup boyayacağım.

Zaten bu yaz diğer tüm yazlardan farklı olacak. Hedefimiz 20 Haziran'dan sonrasını Seddülbahir'deki evimizde geçirmek. Daha güvenli. Daha boş ve açık hava. Balkonsuz 72 metreare evden sonra bir cennet. Birkaç gün gittik, sanki 3 ay eve hapsolmamış gibi hissettik.

Ve orada da boyaya devam edeceğim. Ahşap masaları, sandalyeleri, elime ne geçerse boyam yettiği kadar renklendireceğim.

Yalan yok, haberlere çok bakmayacağım. Köyde bol bol yürüyüp üç ayın acısını çıkartacağım. Kızımla daha kaliteli zaman geçireceğim. Geceleri balkonda yıldızları izleyeceğim.

Yani her yaz yaptığım gibi "Bu sene işler nasıl olacak"ı düşünmecek, ana bırakacağım kendimi. Hep beraber çok net görmedik mi biz plan yaparken olanları?

Hedefim, daha sakin kalmak. Belirlediğim yolda ilerlemek. Haksızlıkları görmezden gelip hayatımdaki insan sayısını azaltmak. İşin sonunda bu hiç değişmeyecek çünkü. Hiç.

Bir kere önceliğim zaten Irmak. İlkokuldan mezun oldu. Bilgisayar başında. Anlatsalar inanmaz, söyleseler dinlemezdim. Bilgisayar başında mezuniyet. Bizi daha nelerin beklediğiniz, okullar açılıp açılmayacağını bilmiyorken amacım onun korku dolan ruhunu iyileştirmek. Onu da renklendireceğim. Ne olursa olsun atlatacağımızı bir kez daha anlatacağım. Hep böyle devam etmeyeceğini, elbet düzeleceğini.

Hem böyle yazıyorum hem de diğer yandan kendi kendime "plan yapma Şebnem" diyorum. Bırakın birkaç hafta sonrasını, ertesi günü bilmediğimiz bu dönemde yanlış belki ama kızımı, kendimi, yaşadığımız ortamı renklendireceğimi düşünmek bana çok iyi geliyor.

Size yazıyorum çünkü siz de renklenin istiyorum. Boyama kitaplarıyla başlayın, eşyalarla duvarlarla devam edin. Bizim bu süreci Instagram hesabımda (@sebnemseckiner) göreceksiniz. Sizde yapın. Az maliyet, bol renk ve o muazzam "ben yaptım" hissi...

Bundan sonra aksatmadan yazacağım. Çok özlemişim çünkü. Ve evet, çok okuyacağım. Bavulumu kitapla dolduracağım. Okumayı aksattım, yapamadım, okuduğumu anlamadım. Şimdi onu iyileştirme zamanı. Okumak insana her zaman kazandırır. Her zaman.

Hem belli mi olur? Belki beni küstürenlere inat, bir kitap daha yazarım yaz boyunca. Neden olmasın?