Benim çok güzel bir hikayem var...

Benim öyle güzel bir hikayem var ki, bunu sizlerle de paylaşmak istiyorum. O nedenle de ilk mail'i kendi kendime atmak istedim...

2005 yılında Merter'de sıkış tıkış bir ofiste başlayan bir hikaye o kadar güzel sonlandı ki severek ayrılmak nasıl bir şey ben bugün çok iyi anladım. Ben bugün çok sevdiğim ailemden, işimden ayrıldım. Her yeni güne içimde inanılmaz bir tutku ile uyandığım, aşkımı ve sevgimi hiç kaybetmediğim, her gün başımı yastığa koyduğumda "Ben bugün daha fazla ne yapabilirdim?" dediğim yerden ayrıldım. "Neden ayrıldın bu kadar bağlıysan?" dediğinizi duyar gibiyim... Kendime göre sebeplerim vardı elbet. Ama inanın çok zor oldu. Öyle güzel insanları, öyle güzel yöneticileri, öyle güzel çalışanları tanıdım ki bu ailede, hepsinin tek tek kalbimde yeri var şu an. Hem de hiç unutulmayacak bir yer..

Bu yaşanmışlık ve bu ayrılık bana ne kattı derseniz; bir sürü güzel anı, mutluluk, sevgi, onur, gurur ve sayamadığım daha birçok şey... "'İşimle mutluyum" diyebildim, hem de her sabah ve her akşam... Ayrılık da bunun bir parçasıydı. Tüm yaşanmışlıkları ile bir bütündü çünkü herşey.

Şimdi yeni başlangıçlara yelken açma vakti... Şimdi yeni güzel insanlarla çalışma vakti...

Keşke tüm ayrılıklar böyle olsa. İşte sırf da bu yüzden gelin hep birlikte "işimle mutluyum" diyebilelim...

Rumuz: "İşimle mutluyum" diyen Müjde Özenen