Ben yapmadım, o yaptı...

Büyük şehirde yaşamak yorucu, tüketici falan ama enteresan insanlarla da karşılaşıyorsunuz aynı zamanda... Öyle değişik tipler var ki, oturup bir araya getirsen kitap olur...

Geçen gün çocuklarımı okula bırakıp eve doğru yürürken -üzerimdeki kanguruda bebeğim asılı haldeyken- birden yukarıdan su gelmeye başladı üzerime... Hava da açık, yağmur yağmaz ki diye düşünürken suyun miktarı arttı ve başımı bir de kaldırdım ki ne göreyim? Üzerimdeki birinci katın balkon suları balkonu temizlemek suretiyle üzerime foşur foşur akıyor. Yani, kendi kendine akmıyor tabii, akıtılıyor. Bir insan tarafından. Gözleri, eli, kolu olan bir insan...

Bu devirde balkon yıkamak nedir demeyeceğim, çünkü bence balkon yıkamak çok zevkli bir şeydir... Küçükken bayılırdım annem balkonu yıkarken ayaklarımla cıp cıp sularda gezmeye... Ama annem balkonun sularını aşağıya akıtmazdı hiç, boru vardı onun için...

Neyse işte, bu teyzemiz o borudan habersizdi ki, ben ‘Aşağıya bakmıyor musunuz hiç?’ deyince ‘Benim bir suçum yok, kenarlardan aktı’ dedi. ‘Ben yapmadım, o yaptı’ yani... Ne güzel... Tabii, senin hiçbir suçun yok! Küçükken kafanı sehpaya çarptığında da yoktu, bütün suç seni orada görmeyen sehpanın suçuydu! Vur o sehpaya, kaka sehpa, kötü sehpa!

Birkaç gün ileriye saralım, ailecek evimize dönüyoruz, arabayla otoparka gireceğiz ama giremiyoruz çünkü neden? Çünkü çok önemli mühim bir şahıs otopark girişine arabasını park etmiş. Bekledik, korna çaldık ettik derken, geldi arabanın sahibi, ‘İki dakika park ettim, n’olmuş yani?’ dedi... Doğru, iki dakika başka insanların çıkışını engelleyebilir insan, ne olacak ki? O apartmanda kim yaşıyor, hastası var mı, yaşlısı var mı, onu bırak, bir yere yetişecek mi, ne önemi var?

Birkaç hafta önceki doğumum geldi aklıma, çok hızlı ilerlemişti evden çıktıktan sonra... Düşündüm, o ‘iki dakika’ benim doğum yaptığım anlara denk gelseydi ne kadar zorlanır ve ne kadar telaşlanırdık, kim bilir... ‘Dedim ki, yeni doğum yaptım, ve ben şu an doğuma gidiyor da olabilirdim, ve beni çok zor durumda bırakmış olurdunuz.’ Ne dese beğenirsin? ‘Doğumda iki dakika bir şey fark ettirmez hanımefendi, ben doktorum.’

Anında akan sular durdu! O bir doktor! O zaman park edebilir tabii ki, ne de olsa evrendeki herkesin iki dakika bekleyebileceğinin garantisini o veriyor. Eyvallah dedik, hemen yerlere kapandık önünde...

Bir yandan sorumluluğu balkon kenarlıklarına atanlar, bir yanda mesleğinin gölgesine sığınanlar... Her haliyle, ortalık birbirine saygı duymayan, sorumluluk almayan, sadece kendini düşünen insanlarla dolup taşıyor.

Biz nerede yanlış yaptık?