Rol model olmak

Part-time iş arayanları ebeveynlerle buluşturan bir web sitesinde, bir ilana denk geldim geçenlerde…

İlan, 7 yaşında bir çocuk için haftada altı gün ‘ödevlerine, derslerine, kişisel gelişimine katkı sağlayacak aktivitelerle destek verebilecek’ birini bulmaya yönelikti.

Ancak bu kadar basit değildi. Bu kişinin aynı zamanda çocuğa bir yaşam koçu, bir rol model olması gerekliydi.

'Adayın güncel konulara hâkimiyeti, dışa dönük olması, hoş sohbet olması, sorumluluk ve farkındalık düzeyinin yüksek olması tercih sebebi'ydi, ancak aranan özellikler burada da bitmiyordu.

7 yaşında, 'parlak zekâlı' olduğu belirtilen bu yavruya rol model olacak kişinin analitik düşünce becerisi, aktif dinleme yatkınlığı, karmaşık problem çözme yeteneği, zaman yönetimi becerisi de olmalıydı.

Bu kişi dışa dönük ve neşeli olmalı, spora ilgi duymalı, oyun oynamayı sevmeli, efektif konuşmalıydı. Bütün bunların üzerine bir de iyi İngilizce bilmesi tabii ki tercih sebebiydi.

Bu pozisyonun çalışma saatleri hafta içi ve hafta sonuna göre değişkendi; dahası, tatillerde çalışma saatleri çocuğun katılacağı 'eğitim ve kamplara göre belirlenecek'ti.

Şimdi böyle bir ilandaki bin sekiz yüz elli dokuz yanlışı birlikte bulalım:

* 7 yaşındaki bir çocuğa yaşam koçu aramak

* Anne-babaya düşen rol model pozisyonunu elin kırk kat yabancısına devretmeye razı ve dahası hevesli olmak

* Anne-baba işteyken çocukla ilgilenecek kişiye ‘analitik düşünce, aktif dinleme, karmaşık problem çözme’ gibi süslü beklentiler yükleyerek çocukla geçirecekleri saatleri her ikisi için de cehennem azabına dönüştürmek

* Hâlihazırda okula gitmekte olan, okul dışındaki zamanını yaşam koçuyla geçiren bir çocuğu tatilde de gönderildiği çeşitli ‘eğitim ve kamplar’da nefessiz bırakmak

* ...

* ...

Şimdi de böyle bir ilanın yol açtığı kafamda deli soruları dile getirelim:

* 7 yaşındaki bir çocuk için ‘yaşam koçu’, ‘rol model’ aramak?.. Yerine ‘oyun ablası’ versek?

* Annesinden, babasından, öğretmeninden başka ne gibi bir ‘rol model’e, neden ihtiyaç duyar ki o yaşta bir çocuk?

* Çocuk, okul dışındaki tüm zamanını ‘analitik düşünce becerisi, karmaşık problem çözme yeteneği ve zaman yönetimi’ konusunda becerikli birini rol model almaya çalışarak geçirirse ne zaman ‘çocuk’ olacak?

* Ne zaman çocuklarımızı bu kadar projeye dönüştürür olduk?

* Hangi ara ‘çocuğumuzu iyi yetiştirmekle’ kafayı bu kadar bozduk da ‘iyi bir çocuk ve iyi bir insan yetiştirmenin’ yeterliliğini unuttuk?

* ...

Çocuğun en büyük ihtiyacı, çocukluğunu yaşamak.

Okulda, eğitimde, kampta zaten yeterince sınırlanıyor, bir kalıba sokuluyor çocuklar.

Bırakalım arta kalan zamanlarında sadece çocuk olsunlar.