Yemek yapamayan kadın

“Ay ben hiç yemek yapamam”, “Ama ben yemek yapmayı bilmiyorum kiii...” diyen kadın, etrafına bir mesaj verir. Biraz şımarıklıkla, biraz gururla, kendini sevimli bularak söylediği benzer sözlerin altında şunlar yatar. “Ben bir erkeğe bir tabak yemekten çok daha fazlasını sunabilirim.” “Onun için bir sofradan daha fazlasını hazırlayabilirim.” “Ona unutamayacağı tatlar sunmam için yemek yapmam gerekmiyor.”

Kendine memnuniyetle şu etiketi yapıştırır: “Ben bir arzu nesnesiyim.” “Benimle sadece sevişilir.” Bu durumdan memnundur. “Öyle iyi sevişirim ki, daha ötesini bir erkek benden zaten talep etmez.”

Erkeğin kalbine giden yolun midesinden geçtiğini kim söylemiş bilmiyorum, ama yemek yapmanın erkekle ilgisi olmadığını biliyorum. Bu lafa sinir olduğum için, annemi hep mutfakta yemek yaparken, sofra kurarken veya toplarken hatırladığım için, bir kadının iyi yemek yapmasının iyi ev kadınlığının kanıtı olduğunu fazla duyduğum için olsa gerek, uzun yıllar yemek yapmayı reddettim.

Sebzeleri küçük parçalara ayırdığımda otuzumu geçmiştim. Hadise bu kadar basitmiş meğer. O parçaları hoş kokulu zeytinyağıyla buluşturup gerisini içinden nasıl geliyorsa öyle yapıyormuşsun. Sen isteyerek, severek yaptığında neye benzerse benzesin, yaptığın, dünyanın en güzel yemeği oluyormuş.

Yemek yapmak, hayattan zevk almak demek, eğer kendine bunun için izin verirsen. Tenini, ruhunu, günlerini paylaştığın biriyle birlikte mutfağa girmek, bir kabın içinde, içinden gelen malzemeleri buluşturmak, onlar dönüşürken etrafa yayılan kokuyu duymak, sonra ruh haline göre dönüştürdüklerini tatmak muhteşem bir duygu.

Hayatta hiçbir şey, tek başına bir şey ifade etmiyor. Yemekle ten teması da öyle. İkisi arasında yakın bir ilişki var. Sevdiğin tatlar, o tatları ne kadar sürede ve nasıl tükettiğin, nasıl ten teması kurduğun hakkında fikir veriyor. Aslında bu kadar çıplağız. Sıradan alışkanlıklarımız, en mahrem anlarımıza ayna tutuyor.

Yemek yapmak ise bir teni keşfetme süreci hakkında fikir veriyor. Nasıl yemek yapıyorsan bir teni de öyle keşfediyorsun ve öyle keşfedilmek istiyorsun.

Aslında hayat karmaşık değil. Sadece bazen basit düşünmek gerekiyor.

Bir kadın için yemek yapmak kötü bir şey değil, zor da değil. “Ben hiç yemek yapamam” sözü ise gururla söylendiğinde ne sevimli oluyor ne de kışkırtıcı. İsteyerek yaptığın yemeğin, bir teni isteyerek keşfetmekten farkı yok.