Herkesin bir iç eleştirmeni vardır. Düşündüğünüz, söylediğiniz ve yaptığınız şeyleri onaylamayan ve eleştiren bir yan. Bazılarında, bu eleştirmenin kendisi hakkında nasıl hissettiğine dair orantısız derecede büyük bir etkisi vardır.

Bu iç eleştirmen, gelecekte nasıl başarısız olabileceğinizi, yanlış gidebilecek her şeyi, bir şeyler dener ve başarısız olursanız ne kadar kötü hissedeceğinizi hayal eder. Hayal gücünüz, işleri berbat edeceğinize (veya zaten etmiş olduğunuza) dair inancınızı pekiştiren senaryolar yaratır. Adeta içinizdeki eleştirmen, izlemeye zorlandığınız kötü filmler yapmak için hayal gücünüzü ele geçirir.

Bu filmler sizi iyi hissettiren filmler değil, çoğu zaman, gelecekle ilgili korkularla ve geçmişle ilgili pişmanlıklarla dolu, korkutucu veya hüzünlü filmlerdir. Film yıldızının yani sizin hayattaki her şeyi nasıl mahvettiğini inceleyen kasvetli dramalardır.

Bir sinemada asla görmek istemeyeceğiniz türden klasik kendini kötü hissettiren filmler, nedense zihin gişesinde en popüler olanlardır. Bu filmler için fikirler asla bitmez. Ne de olsa zihninizin içinde senaryolara dönüşecek tükenmez bir korku ve endişe kaynağı vardır.

Zihin neden hep eleştirir?

Zihninizin sürekli size kötü şeylerden bahsetmesinin nedeni, inanmak zor olsa da size zarar vermekten ziyade sizi korumaktan kaynaklanıyor olabilir. İnsanlığın çok eski dönemlerindeki atalarınızın, barınak ve yiyecek bulmak için mücadele ederken, olabilecek tüm kötü şeyler için endişelenmek zorundaydılar ve bu onlara bu şeylerden kaçınma şansı verdi. Dışarıda onları yemek için bekleyen her hayvanı, felaketle sonuçlanabilecek yiyecek bulmak için yapılan her yolculuğu düşünmek zorundaydılar. Kötü bir şey olduğunda hazırlıklı olmayanlar, yenen veya açlıktan ölenlerdi. Doğal seçilim, en kötü senaryoları düşünmeyen mağara adamlarını ayıkladı. Geriye kalanlar, olabilecek en korkunç durumları bir an önce düşünüp, başına geldiklerinde onlara hazırlıklı olanlardı.

O zamandan bugüne kadar geçen uzun yıllar boyunca, film yapımcısı olarak zihin, prodüksiyon becerilerini geliştirdi. Medeniyet büyüdükçe ve kültür geliştikçe, zihinsel film yapımı için giderek daha fazla materyal elde edilebilir hale geldi. Teknoloji kaygı için daha fazla besin sağladı. Şimdi asıl soru şu: Bu kötü hissettiren filmler hala bir amaca hizmet ediyor mu?

Gelecekte yanlış gidebilecek şeyler hakkında düşünmek insan için hala değerli ancak daha büyük sorun, filmlerin pratik olmayı bırakıp bu film yapma makinesini kapatamadığınızda kendi kendine zarar vermeye başlamasıdır.

İçsesinizi değiştirmek

Zihninizde sürekli olumsuz düşünceler dönerken, odaklanmak ve bunları değiştirmek kolay bir şey değil ancak psikoterapide bu duruma çeşitli yaklaşımlar mevcut. Meditasyon ve farkındalık uygulamaları, bu filmleri yeniden yazma gücü geliştirmenize yardımcı olabilir. Bilişsel-davranışçı terapi gibi klinik teknikler, size bu filmleri daha vizyona girmeden durdurmak için araçlar verebilir ve sonları hüzünlüden mutluya çevirmenizi sağlar.

Bu filmleri zihniniz üretir ve yüzeysel olarak onların gerçek olmadığını, sadece hayal ettiğinizi bilirsiniz ancak daha derin bir bilinç düzeyinde, beyniniz bu filmleri gerçek olarak kabul eder. Bu da vücudunuzun sanki gerçekmiş gibi tepki vermesine neden olabilir. Bir dahaki sefere kendinizi zihninizde kötü bir film izlerken bulduğunuzda bunu düşünün. Bunun sadece sizin düşünceleriniz olduğunu kendinize hatırlatın. Bunu zaten biliyor olsanız bile, kendinize hatırlatmanız gerekir. Farklı bir film izlemeyi seçebilirsiniz. Unutmayın, ayağa kalkıp film salonundan çıkma gücünüz var!

Kaynak: Phil Stark. "When Our Mind Makes "Bad Movies"". Şuradan alındı: https://www.psychologytoday.com/intl/blog/dude-where-s-my-car-tharsis/202208/when-our-mind-makes-bad-movies. (18.08.2022).