Merhabalar, ben 35 yaşında bir kadınım. 2 yıl önce eski eşimden boşandım ve şu aralar çok sevdiğim bir sevgilim var. Onla sosyal medya üzerinden tanıştık fakat ilk başta birkaç ortak arkadaşımız bizi tanıştırdı. Aslında onlar da çok yakın olmadığım insanlar fakat bana çok uygun biri olduğunu söylediklerinden onları kırmadım ve sevgilimle tanışmaya karar verdim.

Gel zaman git zaman biz birbirimize iyice alışmaya başladık ve ilişkimiz başladı. Huyu suyuyla her kadının arayacağı biri kendisi. Bana kalırsa ya karakteri çok kuvvetli ya da benim aradığım özelliklerin hepsini karşılayan biri olduğundan bana öyle geliyor.

Bizi tanıştıran tanıdıklarım dışında birçok insan bizim birbirimize uygun olmadığımızı söyledi fakat ben hep sevgilimin karakterine güvenerek onlara karşı çıkarak birlikte olmaya devam ettim. Bunun sebebini ise zevklerimizin ve yakın çevremizin durumunun farklı olmasına bağladılar. Bu kavramlar dışarıdan objektif bir gözle bakılınca oldukça önemli kıstaslarmış gibi görünüyorlar fakat benim için bunların neredeyse hiçbir önemi yok. "Neredeyse" diyorum çünkü ilerisi için kaygılarım var tabii ki.

Bir insanın karakterinin sizinkiyle uyuşması mutlu olmanız için yeterli değil midir? Yaşam biçimlerimiz ve etrafımızdaki kişilerin birbirimizden farklı olması bizi neden etkilesin ki? Sonuçta ileride aynı evde yaşayacak olanlar bizleriz...

Bu durum şu an beni hiç endişelendirmese de ilerisi için endişelerimin olmadığını söyleyemem. Bunu yakın çevreme veya sevgilime kesinlikle doğrudan ifade etmiyorum ama endişelendiğim doğru. Çok üstü kapalı anlatmış olabileceğimden bir örnek vermek istedim: Pandemiden sonra konserlere, tiyatrolara ve sinemalara gitmek için can atıyordum ve yavaş yavaş bu etkinliklere katılmaya başladım artık. Fakat sevgilim bu tür etkinliklerden pek hoşlanmıyor. Daha çok evcimen bir yapısı var. "Peki nasıl oluyor da birbirinize uygunsunuz?" diyebilirsiniz. İnsan gerçekten göz göze geldiğinde bile o sevgiyi anlıyor. Bana duygusal olarak yaklaşımı çok hoşuma gidiyor ve bu beni mutlu etmeye yetiyor. Sizce bu sevgimiz çevremin ifade ettiği biçimde aramızdaki "uçurumu" yok saymaya değmez mi?