O kadar çok sorum var ki size…

Kendinizi sorguluyor musunuz?


Sorgularken yerden yere mi vuruyorsunuz, takdir mi ediyorsunuz?


Çevrenizdekileri sorguluyor musunuz?


Bazen “Ay, bu kadının/adamın ne işi var benim hayatımda?” diyor musunuz?


Tutun ki dediniz, ne yapıyorsunuz?


Çaktırıyor musunuz, yoksa gizliyor musunuz?


Belli ederseniz bunu nasıl yapıyorsunuz?


Enerjiniz düştüğü zaman kendinizi nasıl toparlıyorsunuz?


Son bir ayım sıkıcı haberlerle geçti. Hem özel hayatta hem iş hayatımda. Kafaya takmayacağım desem de takıldı bir kere. Gözüm hep şiş. Dokunsalar ağlayacağım. Her zamanki enerjimden eser yok mesela. Şu an harika bir proje için çalışıyor olsam da hayalimin peşinden gidiyor olsam da mood’a giremiyorum. Çünkü kırıldım. Aslında heyecanla koşup ayaklarımı birbirine çarpıyor olmam gerek, ancak ben tebessüm etmekle yetiniyorum.


Fazla kırılmışım.


Sandığımdan daha fazla kırılmışım.


Kırıldığım için de kendime çok kızmışım.


“Arkadaşım” sandıklarımın, aslında çıkarı uğruna beni hayatlarına aldıklarını fark ettim mesela. İnanılmaz ağrıma gitti. Her kazıktan sonra dersimi aldım diyorum da almamışım meğer.


Sanalda başlamış, ben gerçek sanmışım, oysa sanalda kalmış ilişkiler.


Sonra mesela ne yazık ki niceliğin nitelikten daha önemli olduğu bu aralar, bununla kafayı epey bozmuşum. Haksızlıklara çok takılıp kalmışım.


Aslında kendime verdiğim sözleri tutamamışım. Bunu da ilk dibe vurmamla anladım. “Amannn salla gitsin, bunu mu kafaya takacağım” dediğim her şeyi atmışım beynimde bir yere, zayıf anımda ortaya çıkıp vurmuş beni.


Biliyorum tünelin ucunda ışık var fakat kendimi toplamakta zorlanıyorum işte.


Şu sanal ilişkilere epey takmışım.


Sadece işi olup da arayanların telefonlarını açmamakla başladım toparlamaya. İyi geliyor, biliyor musunuz?


“Benim ihtiyacım varken neredeydin? Şimdi de ben yokum” diyorum aslında o telefonu açmayarak.


Son yazımda sigarayı bırakmak için mücadele edeceğimi yazmıştım. Onca korkuma rağmen, ona da başlayamıyorum. Elbet gelecek doğru zaman.


İşin özü, böyle sıkıcı bir durumdayım. Yani bu aralar bana “nasılsın” dememek en akıllıcası sanırım.


Kendimi birkaç saat kapatıp şöyle bir bağıra bağıra ağlayıp atacağım tüm sıkıntıyı. Sonra da yeniden enerjimi toplayacağım ve başlayacağım koşturmaya. Biliyorum.


Bile bile yazıyorum.


Yazmak iyi geliyor. İyi hissettiğim zaman açıp yeniden okuyacağım ve “Bak nasıl da düşmüştüm. İşte toparlandım. Aferin bana” diyeceğim.


Siz de kendinizi kullandırmayın olur mu? İnsanlar sizi sevdikleri için arasınlar, işleri olduğu için değil…


Sayıyla değil, niteliklerinizle anılın…


Sizi kolayca üzmelerine izin vermeyin.


Böyle benim gibi üst üste birkaç negatif olayda hemen yorulmayın. Bu huyumdan nefret ediyorum. Çok şükür ki toparlanmam kolay oluyor.


Bir de biriktirdiğiniz güzel dostların kıymetini bilin. Benim canım dostlarım, iyi ki varsınız. İyi ki gerçeksiniz.


Ay, kendimden nefret ediyorum böyle negatif yazdığımda ancak buyum işte. Hayat bu! Her zaman pozitif olamıyor insan. Her zaman gittiği bir seminerden söz edemiyor. Her zaman mutluluk paylaşamıyor.


Yeter ki sağlıklı olalım. Hep beraber her şeyin üstesinden geliriz.


Sustum artık.


Ama şu sanal ilişkilere kaptırmayın kendinizi diye tekrar etmeden duramayacağım.


Haftaya görüşürüz.


Size sürpriz projeden bahsedeceğim.


Hem de büyüüüüük bir heyecanla…


Söz.


Facebook Yorumları

YORUMLAR

Yorum kurallarını okumak için tıklayınız!
  • Misafir Sigara durumunuzu sosyal medyadan bilenlerdenim.. bırakıyorum demekle olmuyor malesef doğru zamanınız gelmemiş henüz. Bazı tiryakiler zorlanıyor. Sizde bırakmak için acele etmeyin. Öyle bir zaman geliyor ki tiksiniyorsunuz artık yol arkadaşınızdan sizi seviyorum. Ailenize sevgiler. Hatice ünal
    CEVAPLA
  • Misafir Kullanıldığımı anladığım anda bütün ipler kopuyor bende.. bu ne kadar doğru bir hareket bilemiyorum. Vaziyet böyleyken yapmacık olamıyorum. Çok sorgularım. Hatta en aşırısı. Kendimi dibe vurur, yetmez bide üstüne yerden yere vururum.. karşı taraf içinse bir iki üç dört beş sorgularım. Hatice ünal :)
    CEVAPLA
  • Misafir Bir elin parmagını geçmez gerçek dost dediğimiz..işler iyi giderken herkes dost görünse de işler kötü gittiğinde çevrende bir tane bile kalmaz o sanal dostlar..
    CEVAPLA
  • Misafir Şebnem hanım ne güzel ifade etmissiniz????aynı duyguları sanirim hepimiz yaşıyoruz..
    CEVAPLA
  • Misafir Neden nefret ediyorsun kendinden boyle dusunuyorsun diye.Hayat bu hayat boyle iyilik kadar kotuluk de var iyi insan kadar kotu insan da var sevinc kadar uzuntu sevgi kadar nefret bu hepimizin hayatinda var .ve olacak... yazini okurken sanki bi sihir olmus da benim hissettiklerimi yazmissin yani
    CEVAPLA
  • Misafir Eleğin üzerinde bir yada iki tane kalacak tamamdır gerçek olan dostluklar kaldı geriye eleğin atlına bak birde kimleri almışsın hayatına hadi kalk ayağa sil gözlerini hayatın temizlendi bazen iyidir acı şeyler yaşamak tabiki ara sıra bahar temizliği tamamdır haytında silkelen güzel kadın hayatın mis
    CEVAPLA
  • Misafir Günaydın güzel hatun İyidir acılar acıyı yaşayacaksınki iyi gün dostları kim anlayacaksın dara düşeceksin sıkıntı çekeceksin için acıyacak ayırt etmen kolaylaşacak ,elinde bir elek var eledikce ufak tefek olanlar toz gibi hayatına bulaşanlar insin aşağıya sen acı çekip dara düştükçe eleğin
    CEVAPLA
  • Misafir El elini yakar, can canını alır derdi anneannem.Yaralayan kullanan kardeşin ise kaçamıyorsun da !
    CEVAPLA

İnternet sitemizde kullanılan çerezlerle ilgili bilgi almak ve tercihlerinizi yönetmek için Çerez Politikası, daha fazla bilgi için Aydınlatma Metni sayfalarını ziyaret edebilirsiniz. Sitemizi kullanarak çerezleri kullanmamızı kabul edersiniz.