Daha yolun başındayız...

Geçen hafta 8 Saniye filmini izledim. Ana karakter Esra’nın kadın olarak gücü ve kendini anlatma çabası, belki de anlatmaya bile ihtiyaç hissetmeden tam da olduğu gibi bir hayat yaşama mücadelesi, son günlerde tüm dünyada sıkça şahit olduğumuz dişi kimliğin, dişi gücün aşağılanması ve yok sayılmasının iyiden iyiye arttığı bu günlerde beni oldukça etkiledi. Filme gitmemin bir nedeni de doula eğitimimiz kapsamında okuduğumuz Don Miguel Ruiz’in “Dört Antlaşma” kitabının konuya dahil olmasıydı.

Bu ülkede kadın olmak oldukça zor. Hayatın farklı farklı anlarında bunun zorluğunu yaşayan kimi zaman aşağılanan, kimi zaman tacize uğrayan, bazen hor görülen güçlü kadınlar ülkesi burası...

Geçtiğimiz hafta ne olursa olsun sağlam durmak, Esra karakteri gibi inandığın yolda yürümek için yol arkadaşlarının yanında olmasının ne kadar değerli olduğunu en derinden hissettim. Doula olmak ve bu yolda yürürken her hafta deneyimlerini, şahsi duygu ve düşüncelerimi yazarak paylaşmak, atılacak olan okların hedefi haline gelmeyi biraz daha kolaylaştırıyor. Zaten yeni yeni tanınmaya ve kabul görmeye başlayan doulalık mesleğini devamlı devamlı anlatmak zorunda olma hissi ile dolup taşarken bazı insanlar tarafından inatla yanlış anlaşılmak beni biraz üzüyor.

Zaten okuduğunu anlamak biraz da sözcüklere nasıl baktığınla, konu hakkındaki birikiminle, verdiğin yanıtlar o anki senle, konuşulan konunun geçmişte ve o anda üzerinde bıraktığı duygusal izlerle ve etrafındaki kişilerin sana verdiği gazla ilgili değil mi? Bütün bunların aynasında düşününce, geçtiğimiz hafta kapalı gruplar içinde hakkımda yapılan yazışmaların dozunun terbiye sınırları içinde kalıp, yıllarca biriktirilen akademik kariyere, alınan diplomalara yaraşır nitelikte olmasını ne kadar arzulardım bilemezsiniz... En azından mesleklerinden dolayı saygı duyduğum insanların bunca kabalaştığını ve cevap bile veremediğim bir ortamda hakkımda yaptıkları çirkin söylemleri görmek biraz garip hissettirdi. Ama aynı zamanda doğru yolda yürüdüğümü, beni seven dostlarımın ne kadar da çok olduğunu bir kez daha hatırlattı.

Kapılar kapalı olsa bile; dostlar gözümüz, kulağımız olur...

Yazımın başında 8 saniye filmindeki baş karakter Esra'nın kadın olarak dilediği gibi yaşayabileceği bir dünya yarattığından bahsettim. Ben ve diğer doğum aktivisti arkadaşlarım da “Esra” gibi durarak kadınların doğumlarını güzelleştirmek için çalışmaya devam edeceğiz. Kimi zaman yanlış anlaşılsak da, anlaşılmak istenmesek de, hakarete uğrasak da büyük değişimlerin yine büyük fırtınalar sonucu gerçekleştiğinin farkındayız. Yumuşak, sevgi dolu, kadının doğurma gücüne inanılan doğum ortamlarının hayalini kuruyoruz. Doğumda Kadın Hakları Derneği “DOĞANA” ve bizler gebeliğin, doğumun ve lohusalığın doğal bir süreç olduğuna, her kadının gebelik öncesi, gebelik, doğum ve lohusalık dönemlerinde yeterli bilgi, eğitim ve kaliteli sağlık hizmeti alma hakkına sahip olduğuna inanıyoruz.

Bizlere göre doğumun merkezinde kadın var ve kadın doğum sürecinde aktif olabilmeli. Mahremiyet hakkı gebelik ve doğumun vazgeçilmez bir parçası, her gebe doğumunun başından sonuna kadar istediği kişiden kesintisiz destek alabilmesi sağlanmalı ve kendisine, bebeğine yapılacak her türlü tıbbi girişim konusunda doğru ve tarafsız olarak bilgilendirilmeli. Gerektiğine bu konularda kadının karar hakkına saygı duyulmalı. Anne ve bebek bağı doğum sırasında ve sonrasında korunmalı ve desteklenmeli. Anne ve bebeğe kamusal alanlarda rahatsız edilmeden, çalışma hayatında kısıtlanmadan, özgürce emzirme ve benzeri temel analık ihtiyaçlarının karşılanacağı koşulların sağlanmalı.

Önce bir insan, sonra kadın ve sonra bir doula olarak sevgi dolu ve daha güzel bir dünyanın hamilelik süreci ve doğumla yakından alakalı olduğunu düşünüyorum. Ve bu bağlamda doğumun her alanında dişi gücün (doğum ortamından erkekler çıksın demek istemiyorum) yükselmesi gerektiğine inanarak bu yolda emek veren benim gibi insanları tehdit olarak algılamak yerine anlamaya çalışmaya ve daha güzel doğumlar için el ele vermeye sevgiyle davet ediyorum.