Sana güvenebilir miyim anne?

Ben herkesten çok senin eserinim anne. Daha karnındayken kurduğun bağdaki mesajları alıp, bir ömür boyu taşıyorum, farkında mısın?

Babalar güçlüdür, ama bir bebek için annesi oksijen gibidir anne. O olmadan soluk da olmaz, hayat da. En çok sana muhtacım ben. Yapabileceğim tek şey buyken, ağlatma beni içerlerde. Uyumayı öğrenirken, aslında sadece çaresizliği öğreniyorum o gecelerde.

Zihninde tut beni, aklın bende olsun. Gözün değince gözüme, minik beynim vites atıyor biliyor musun? Yeteri kadar bağlanamazsam sana 1,5 yaşında hasar görüyorum. Budanıyor zekam resmen.

2 yaşıma kadar olanı hiçbir şeyi hatırlamıyor minik zihnim, ama orda olanı hayatım boyunca unutmuyor bedenim. Her üzüntüm bir zaman kapsülüne binip sağ beynimde yaşıyor, ben yaşadığım müddetçe.

Ev, iş, eş, çocuk, dost, akraba hepsi sana bakarken bir köşeden, mükemmel olmak zorunda hissediyorsun biliyorum. Değilsin anne, yeteri kadar anne ol, inan kafi bana.

Sen parçalanacak olursan, ben tamamlanamam...

Duygularım doğuştan, ama sen yüklemezsen anlam bulamam. Sana bakıyorum dünyayı anlamak için, kızdığına kızmayı öğreniyorum, güldüğüne gülmeyi. Karbon kopyanım senin. İyi çiz bizi n’olur. Özensiz çizgiler beni yetişkinlikte fena sabote edecek, biliyor musun?

2 yaşımda ergenlik provası yaptığımda da sabret n’olur! Senden ayrı bir varlık olduğumu bilmiyordum ki ben. Huysuzluğum, bedenimde bulduğum yeni kendimden. Bireyselleşmeme izin verirsen, hep gurur duyacağın o doğal çocuk olacağım. Bastırırsan da asi ya da kukla derecesinde uyumlu şapşal.

O sabrı 3 yaşımda her şeye girişimde bulunan minik ama beceriksiz bir kedi olduğumda da göster lütfen. Sabretmezsen suçluluk yönetir beni. Oysa suçluluk ikimizin ilişkisinde yer etmemeli.

Olur ya insansın, sen de hata yaparsın. O gün tek yapacağın telafi etmek olsun tepkini. Geçen her dakika daha da derine iner hasarım, bir an önce onarmazsan beni.

Panikle yaklaşma hatalarıma ve asla suçluluk duyma. Duydurtma da! Suçluluk yakar ikimizi. Her şeyin benim hatam olduğunu düşünüyorum zaten, aman ateşleme çekincelerimi.

6 yaşımda da başardığımı hissetmeme yardım et. Yoksa değersiz olduğumu kazıyacağım çok derinlerde bir yere.

Kendime, sana ya da etrafıma zarar vermeme izin verme. Annenden görmediğin sabrı sınırsızca boca etme üzerime. Ben kontrolümü kaybedince, sevdiğim ninniyi söyler gibi konuş benimle.

Sınırlarımı çiz ki, güveneyim gücümü kontrol edebildiğine. Güveneyim dünyadaki o yegane sıcak güce. Ne çok yük var üzerinde bi’ tanem… Dünya beni, senin bana baktığın gibi görecek. Yalnızca ve sadece.

*Çocuk Gelişiminde Anne Baba Etkisi eğitimi için Sn. Fatma Tosuntaş Karuş’a ve Montessori ve Kaynaştırma Eğitimini Geliştirme Derneği’ne teşekkür ederim.