Ağustos böceği ile karınca

Sonunda beklediğim gün geldi çattı adamım. Bayıltıcı çiçek kokularının burnuma dolmasından, etrafımdaki her şeyin, tüm o yıldızların, çiçeklerin, bende önce esaslı bir ağlama, birkaç dakika sonra da deli gibi gülme isteği yaratmasından, beklediğim günün yaklaştığını biliyordum zaten. Ağustos gelmişti işte adamım.

Sonra bir gece gökte koşarak yükselen ve ansızın görünmez bulutlara asılarak, kocaman bir altın tepsi gibi yeryüzünü seyre duran ayı gördüm. İnan aydan altın tozları savruluyordu. Aydan minnacık kandiller, ufacık ama hepsi de pırıltılı ışıklarla yanan mumlar savruluyordu. Ay tozları ile uzak yıldızlardan kopup gelen alacalı yıldız tozları, yüzüme vuruyordu.

Geri geri yürüyerek eve doğru çekildim. O ayı, o şimdi kandil gibi yanan yüz binlerce yıldızı ürkütmek istemiyordum.

Gözlerimi aydan hiç ayırmadan evden içeriye girdim. Geçen Ağustos’tan beri dokunmadığım Fender gitarı el yordamıyla buldum. Bilirsin, hani şu ‘Stratoscer Hss’ olanı. Amfi falan hep hazırdı zaten. Yüzümü aydan hiç ayırmadan, girişteki basamaklara oturdum adamım.

Gözlerim bir mıknatıs gibi aya mıhlanmış, çalmaya koyuldum. Bildik, bilmedik ne kadar blues varsa öttürüyordum adamım. Önce Broken Hearted, Lonesome Dog, Big Fat Woman gibi hüzünlü parçalar çaldım. Sonra aydan yağan tozlar hızlanır gibi oldu ve benim de parmaklarım kendiliğinden hareket etmeye başladı.

Öyle hızlı akor basıyordum ki, kendi parmaklarımı göremiyordum adamım. Boom Boom’da öyle bir ritim tutturdum ki, Hooker duysa bana ana avrat dümdüz giderdi kuşkusuz. There Is One Every Crovd’u usulünce çaldım ve son parça olarak da elbette August’u tıngırdatmaya başladım.

İşte tam o sırada komşum olacak o kişi bahçeye fırladı ve bana bağırmaya başladı adamım. Gecenin bu saatinde gürültü yapıyormuşum, bütün bir ay böyle saz çalarsam, kış gelince günümü görürmüşüm, biraz çalışmam lazımmış, acık biriktirmem lazımmış, kıyıya köşeye üç beş koymam gerekmiş falan. Bağırdı da bağırdı.

Sonunda nefesi kesildi ve sustu. İşte o zaman ben veryansına başladım. Yaptığım şeyin gürültü değil müzik olduğunu belirttim. Onun gibi çalışmaktan ve biriktirmekten başka bir şey bilmeyen birinin, bunu anlamasının elbette zor olduğunu da ekledim.

Sana anlatmıştım adamım. Geçen kış meteliksiz bir günümde büyük bir hata yaparak bunun kapısını çalmış ve üç beş kuruş rica etmiştim. Bana ne dediğini biliyorsun değil mi adamım? Bu herif bana “bütün bir yaz çaldın saz, şimdi de oyna biraz’’ diye hakaret edip, sepetlemişti beni.

Söylesene adamım, biriktirmek ne demek? Herkes kendi ihtiyacı kadar üretse, fazlasını da komşuları ile paylaşsa fena mı olur? O zaman eğlenmek, gitar çalmak, sevişmek için çok daha fazla vaktimiz olur ve şu çirkin dünyada güzelce yaşar gideriz.

Neyse adamım. Bunlar derin konular ve beni aşar. Uzat şu gitarı…

***

Ünlü masalcı La Fontaine, belki de en bilinen fablı olan ‘Ağustos Böceği ile Karınca’yı böyle yazmadı elbette. Masalın bu çeşidini ben kurguladım. La Fontaine masalını bu şekilde yazamazdı çünkü onun görevi insanlara ahlak dersleri vermekti ve bu dersler, egemen sınıfların, yöneticilerin, o sıralarda enikonu palazlanan ticaret burjuvazisinin, çalışmanın en büyük erdem olduğunu söyleyen kilisenin ve bu şekilde kurulan düzeni korumanın silahlı gücü olan ordunun görüşlerine uygun olmalıydı. İnsanlar çalışmalı, biriktirmeli ve alabildiğine bencil davranarak, kapı komşusu gözünün önünde açlıktan ölse, ona asla yardım etmemeli ve üstelik onu aşağılamalıydı.

Fabl adı verilen hayvan masallarının Ezop’la birlikte en tanınmış adı olan Fransız şair ve yazar Jean de La Fontaine, zengin bir ailenin çocuğuydu. Paris’in seçkin kolejlerinde okudu.

Bir süre memurluk yaptıktan sonra asıl tutkusu olan edebiyata yöneldi. Kısa bölümlerden oluşan bir balad yazarak edebiyatçıların ilgisini çekmeyi başardı.

Yazmayı hızlandırdı. İlk masallarını da bu dönemde yazdı. Hayvanlara insan karakterleri verilerek onların ağzından bazı “kıssadan hisseler” anlatılması, daha önceden de biliniyordu. Yunanlı Ezop’un masalları Fransa’da birkaç kez basılmıştı.

La Fontaine başlangıçta Ezop’un masallarından yararlandı. Bir süre sonra ise kendi özgün fabllarını gerçekleştirmeye başladı.

La Fontaine, horoz, tilki, karga, aslan, eşek, cırcır böceği, karınca gibi hayvanlar arasında geçen masallarında büyük ölçüde zamanının egemen ahlak anlayışını, zengin olmayı, örgütlü yaşamayı övdü ve bunlara uymayanların toplum dışına çıkarılacağını ve yalnız kalacaklarını anlattı.

Ağustos Böceği ile Karınca, Tilki ile Karga, Kurt ile Kuzu gibi masallar, epey eleştirildi. Walt Disney kahramanlarından bazıları da La Fontaine karakterlerine benzetildi. En yakınlarına bile yardım etmeyen, durmadan para biriktiren ve herkese çalışmayı öğütleyen ‘Varyemez Amca’nın, aslında Ağustos Böceği’ni ölüme bırakan Karınca karakteri olduğu öne sürüldü.

Jean de La Fontaine, 13 Nisan 1695’te Paris’te öldü. Müzik yaparak yalnız başına bir ömür sürmekten hoşlanan Ağustos böceği ise kitap sayfalarında yaşamaya devam etti.

Siz hangisinden yanasınız?

Ağustos böceği mi yoksa karınca mı sizin kahramanınız?