Bir bebeğin sağlıklı büyümesi ve gelişiminde, zamanının neredeyse tamamını geçirdiği annesi ile temasının çok büyük bir önemi vardır. Ancak toplumda, bebeğin çok kucağa alınmasının bebekte alışkanlık yapacağı ve de devamlı kucak isteyeceği gibi bir algı var. Bebeğin annesini istemesi normal bir durum değil mi? Bir bebeğin annesine dokunmak istemesi ama dokunamaması sizce de bebeğe yapılan bir haksızlık değil mi?

Sağlıklı anne - bebek ilişkisinde sadece beslenme ve bakım rolleri dışında bebeğimizi sık sık kucağımıza alıp, ten teması kurup bebeğinizin güven duygusunu artırmanızın bebeğinize sayısız faydası vardır. Bazı araştırmalarda, çocuk zeka gelişiminin 0-3 yaş döneminde olduğu ve hayatın hiçbir döneminde bu kadar hızlı gelişmediği belirlenmiştir. Bu dönemdeki anne-bebek bağlanmasının bebeğin erken nörolojik gelişiminde sağlıklı gelişmesinde güçlü faktör olduğu belirlenmiştir. Bu yüzden bebeklerimizi annelik iç güdülerimizle büyütelim, toplumun belirlediği dar kalıplarla değil. Sarılmak bir ihtiyaçtır ve en kolay mutluluk sağlama yoludur. Sık sık kucağa alınan bebekler kendilerini daha güvende hissederler. Bebeğinizle temasınız arttıkça daha sakin olduğunu, uyku geçişlerinin daha rahat olduğunu ve de kolik ise bebeğiniz buna bile faydasının olduğunu göreceksiniz. Bebeği olanlar bilir, kolik bebekler kucakta susar... Bu bağlanmak için çok iyi bir örnek değil mi? Dış dünyaya bağlanma konusunda problem yaşayan bebeklerimiz yuvalarını ister, yani anne karnını... Özellikle bebeklerimizi 9 ay büyüdüğü ve geliştiği anne karnına yani göğüs seviyesinde tutarak, onla konuşarak, göz teması kurarak, yüz ve sırt bölgesine masaj uygulayarak gelişimlerine katkıda bulunalım. Evet yeri gelecek aç kalacak, yeri gelecek dinlenmeye dahi fırsatınız olmayacak. Ama bu süreçte bebeğinize kazandırdıklarınız ilerisi için bir yatırım olacak, bebeğinizin çevre ile uyumunda sizin onla olan bağınızın çok önemi var.

Bebeğini sadece emzirme esnasında kucağına alan annenlerin bebekleri, anneye bağlanamıyor mu? Bebeğin anneyle bağlanmaması diye bir şey söz konusu olamaz, bebek kendisini istismar eden bir anneye bile bağlanır, mesele bu bağlanmanın güvenli olup olmadığıdır. Bebeğin her ihtiyacında onu kucağınıza almaz ve ona yeterli güveni sağlayamazsanız, bebeğinizin çevre ile uyumunda insanların güvenilir olup olmadığına annesinin bebeklik döneminde onu her istediğinde ‘oyuncaklarla kandırılmadan’ kucağına almasına göre karar verecektir. Eğer annesi her ihtiyaç duyduğunda orada oluyor ve onu şefkatle kucağına alıyor ise diğer insanların da güvenilir olduğunu; annesi ihtiyaçlarına duyarsız kalıyor ve kendisine şefkat göstermiyor ise diğer insanların da güvenilmez ve duyarsız olduğunu düşünecektir. Güvenli bağlanamayan çocuk ise ileriki hayatında güvensizlik problemi yaşayabilir, öfkelenmeye yatkın olabilir ve sonrasında bu duygularını davranışa dönüştürebilir.

Bu yüzden bebeğimizin ihtiyacı olsun olmasın sık sık bebeğinizi kucağınıza alın, şefkatinizi gösterin, ona dış dünyayı güvenilir kılın. Bebeklerimizin ruh sağlığı için, kişilik gelişiminde nasıl bir birey olacağı konusunda biz annelere çok görev düşmektedir. Bu süreçte anne adaylarının gebelik sürecinden doğumuna kadar desteklenmesi ve tükenmişliğin engellenmesi konusunda; baba adaylarına ve aile büyüklerine de görevler düşmektedir.

Sevgiyle kalın...