Yeni yıl meditasyonu

2020’yi herkes gözden geçiriyor. Benim içinse gözden geçirmenin en anlamlı, en işe yarar hali meditasyon. Zihinsel çöpleri ayıklamanın yollarından biri. Yeni yıla yönelik bir niyetle oturmuyorum. Kendimle, kendimde olanla kalma niyetiyle oturuyorum sadece. Yıl başına dair bir gereklilik hissetmiyorum ama kolektifin meşguliyetleri bende de bir birikim yaratmış. Bu sabah bunlar geliyor.

Ben neler yaparsam yapayım, “Kim ne yapmış? Nasıl yapmış? Ne okumuş? Nereye gitmiş? Hangi eğitimleri almış?” diye sormasam bile, bunların dikkatime ve odağıma fazlasıyla takıldığı bir yılı bitirdiğimi görüyorum.

Bu arada tanıdığım insanlar öldü, tanıdığım insanlar evlendi, tanıdığım insanlar şehir değiştirdi, çocuk yaptı, sevgilisinden ayrıldı. Tanımadığım insanlar öldü, tanımadığım insanların hayatları değişti, dünya her şeyiyle ve yepyeni her şeyiyle dönmeye devam etti.

Evde spor yaptı insanlar. Ben de bazı bedensel pratikler yaptım. Bazen içimden gelmedi, yetersiz hissettim.

Ekmek yapmayı denemedim. Bazen büyük kızım yaptı, ben yedim. Paket ekmek aldım bazen. Katkı maddeli…

İnsanlar dolaplarını düzenledi, evini derledi-toparladı. Duvarlarını kendi boyadı, ben yapamadım. Her zaman yaptıklarımı yaptım. Her zamankinden fazlası zaten geldiği için, daha fazlasına kendi irademle yönelmedim.

İnsanlar işlerini, yakınlarını veya hayatlarını kaybetti. Ben de çok şey yaşadım. Birkaç yaş büyümüş hissettim. Uzanabildiğime uzandıktan sonrası ve ötesi için kalbimin bir köşesinde yas tutmak, duyargaları açık halde olmak hayatın sabiti oldu.

Gün geldi araştırmadım, öğrenmedim, malzeme almadım, elimi atmadım. Elimi hiçbir şeye uzatmadım. Olduğum gibi yaşamaya devam ettim. Maske taktım, onu yaptım evet. Ellerime kolonya sürdüm. Asansörün kapısını tuttuktan sonra. Marketten çıkarken. ATM’den para çekerken. Her şeyde. Dışarıdan gelen her paketi temizledim. Bunları yaptım. Bence yeterliyim. Bu duyguyu cebime koyup devam ediyorum. Nefesimi gözlemlemeye… Nefesimi nerede hissettiğime…

“2020… Ne yıldı ama!”. “2021’den umutluyuz”.

Bir gün geçecek. İki gün geçecek. Üç gün geçecek. Takvim üzerinde bir rakam olan 2020’nin son günlerinden beş gün, on gün, yirmi gün uzaklaşacağız. Bütün olay bu. Ne kadar değişebilirsek…

Sihirli değneği kim bulmuş ki? O kadar dışarıdan gelen bir şey mi değişmek? Her gün aynı yaptığımız şeylerin içinden bir şeyleri seçip değiştirmeye başlayalım hele bir. Görelim bakalım neler değişiyor. Sorumluluk almadan, elini taşın altına koymadan, izleyici yerine hareket eden olmadan değişmek mümkün mü? “2021 yılı” dediğimiz şey etten kemikten bir insan mı ki bizi duyacak, çağrımıza kulak verecek, bir şeyler yapacak? Bizim yaşadığımız hayatın sorumluluğunu soyut bir kavram mı alacak?

Birkaç dakika kendi kendime kaldığım, gözlerimi kapatmadan, sadece nefesimi izleyerek oturduğum bu sabahki meditasyon pratiğinde, cümleler dikkatimi çekiyor. Kafamın içinde dönüp duran, en derinde bir türlü bir yere koyamadığım cümleler zihnimin iç duvarlarına çarpıp duruyor. Ağaç dallarına çaput bağlar gibi duygusal gövdeme tutturulduğunu fark ediyorum cümlelerin. Bunlar benim cümlelerim değil. Meditasyonun en sevdiğim, en faydalandığım yanı bu. Tüm zihinsel çer-çöp açığa çıkıyor. Bu cümleler bana ait değil. Yeni yılla ilgili hiçbir dilek, temenni cümlesinin benim olmadığını hatırlıyorum ve onların geçip gitmesine izin veriyorum. Bu küçük farkındalık anından sonra işler kolaylaşıyor. Bana ait bir şey hatırlıyorum. İki kelimelik, çok basit.

“Ben kimim?”

Değişen tarihi bir şeyle karşılayacaksam eğer, o şeyin bu soru cümlesi olması epeyce içime siniyor.

Bu cümle bana heyecan veriyor. Beni kendi merkezime getiriyor. Hiçbir kutu oyunu, yılbaşı programı, süsleme, yılbaşı sofrası beni bu cümle kadar canlı hissettirmiyor. Diğer kutupta yer alan hiçbir dışsal öfke, yakınma, sitemin işe yaramayışı gibi… Eskiden içimi ürperten, beni korkutan bu soru cümlesini “yılbaşı eğlencesi” yapmaya karar veriyorum. Bence bu sorunun cevabı üzerinde iz sürmek, cevap hem anın içinde hem de ömürlük olsa bile, hiçbir şey için olmadığı kadar emek vermeye değer. Yeni bir şeyler olacaksa, benden olsun.