Bizi affedin çocuklar

Hayatın bütün çirkinliğini örten, gökyüzündeki yeniayı muz zanneden çocuktur. Biraz ses yaptığında sussun diye “Hadi içinden bir dilek tut” dersin, yüzüne bakıp “Peki nasıl tutucam?” der güldürür seni. Ejderhaların yaşadığına ciddi ciddi inanır, “Nerdeler peki bunlar?” deyince küçük elini sallayıp “Çook uzakta, uçağa binmen lazım” der.

Bir çocuğun gülmesi dünyaya bedeldir. Çünkü o gülüş gerçektir. Ayna karşısında çalışılmış kahkaha, üç yüz karede ancak yakalanmış reklâm tebessümü yanından geçemez.

Yeni yıllar, bayramlar, pastalar en çok da çocukların hakkıdır. Çünkü en masum hayalleri onlar kurar. Kahramanı kendileri olan en zararsız hayaller hep çocuklarındır. Kurdukları hayallerin gerçek olacağına da gerçekten inanırlar.

Çocuklar gerçektir. Sevinmeleri, ağlamaları, iç çekmeleri, küsmeleri, barışmaları gerçektir. Yalan olan insandır. Çocuklar henüz insan olmamış günahsızlardır.

Çocuklar ayırmayı bilmez, ayıran insandır. Çocuklar kötülük bilmez, kötü olan insandır. Şu dünyada çocuklar olmazsa olmaz. İnsana unuttuğu masumiyetini hatırlatan hep çocuklardır.

Çocuklar olmadan olmaz.

Bin spermle bin yumurta daha buluşsa ne olur, doğmuş çocuklar yaşamıyorsa.

Bugün bize yeni yıl. Siz yoksunuz.

Bizi affedin çocuklar. Sizi koruyamadık. GAP turlarıyla gelip fotoğraflarınızı çektiğimiz o sokaklarda üzerinize sıkılırken size siper olamadık.

Bizi affedin, sizi yaşatamadık.

Şimdi bize en büyük ceza, biz hayattayken size olanları bilerek yaşamaktır. Size kıyanlarla aynı havayı ciğerlerimize doldurmaktır. Bir çocuğun göğsüne, ensesine gözünü kırpmadan sıkabilenlerle birlikte yaşamaktır.

Sizi yaşatamadığımız gibi toprağa kavuşmanızı da sağlayamadık. Affedin.

Ne zaman buzdolabını açsak sizi göreceğiz. Fotoğrafsız nüfus cüzdanları, beyaz bayraklar, kırkı çıkmış, üç ayını doldurmuş bebekler bize hep sizi hatırlatacak.

Bize en büyük ceza bu hatırlayacaklarımızla yaşamaktır.

Bize bugün yeni yıl. Siz yoksunuz.

Bizi affedin çocuklar. Sizi yaşatamadık.

Şimdi bize en büyük ceza gördüklerimizle, sustuklarımızla yaşamaktır. Şimdi bize en ağır ceza çocukların bile ölümüne susamışlarla birlikte yaşamaktır.

Bize bugün yeni yıl. Siz yoksunuz.

Bizi affedin.