Hepimiz kardeşiz ama Facebook’ta

Ne çok kişinin içine jandarma kaçmış.

Sokakta yürürken, otobüste metroda giderken, hiçbirinde fırsat çıkmazsa evde kucağında tablet sörf yaparken takıveriyor omuzlarına. Ötekilerin yanlışlarını bir bir saydırıyor.

Başkaları onun için gerçekten öteki, ama bir bakıyorsun hepimiz kardeşiz diye hislenmiş. İçindeki engereğe kaç kez bizzat şahit olmuşsun, hangi ara erdi kestirmeye çalışıyorsun. Aklının ucundan geçirmediği piyangoyu hayat ona vurduğundan beri belki.

Rakı da içer, maç da seyreder, icabında çok pis küfreder. Hepsini de piştiği zarif mahallenin adını ağzından düşürmeden yapar.

Hangi olayı takiben nasıl davranılacak, nasıl davranılmayacak hemen söyler, ilk zevzekliği de kendi yapar. Ülke hangi koşullarda terk edilebilir, ne zaman edilemez o tayin eder. Onunki mecburi göçtür, diğerleri kaçmak isteyen alçaklar sürüsü.

Bizim memleketin çamuru adamı böyle yoğuruyor. Ona buna sataşmak hep fıtrattan. Sivilceli ergenliğinde rahibelerin tedrisatından geçsen de, sonra gidip harikalar özgürlükler diyarına yerleşsen de değişmiyorsun.Kendi işine bakmıyorsun, hep sahaya gazoz kapağı fırlatıyorsun. Başkalarının hayatına burnunu sokuyorsun. Hiçbir şey yapamıyorsan hırsından, hıncından laf sokuyorsun.

Bizde böyledir. Biriyle kardeş oldun mu üzerinde hak iddia edebiliyorsun. Fıtratla Facebook birleşince de böyle garip kardeşlik ilişkileri zuhur ediyor.

Birine kardeşim demek iyi bir şey mi biraz düşünmek gerek. Kardeşini seçemiyorsun ki doğarken.

İnsanlar kardeş değildir. Herkes bazı kişileri kardeşi gibi sevebilir ama hiç kimse herkesi kardeşi gibi sevemez. Ayrıca herkes bütün kardeşlerini de sevmeyebilir.

Birinin acısı dinsin istediğimizde, birine edilen zulüm bitsin istediğimizde neden kardeşliğe oynuyoruz? Birinin iyiliğini istemek kötülüğünü istememek için, yaşamasını istemek ölmesini istememek için neden onu kardeşimiz saymamız gerekiyor? Ne kadar zorlasak da bir türlü sevemediklerimiz, kardeş sayamadıklarımız ne olacak, ne olsun?

Erdem herkesi kardeşin saymak değil, kardeşin sayamadığına da çelme takmamak.

Ne zaman insanlık ölse Facebook’ta kardeşlik marşı başlıyor. Arkada kalanların kıyımdan masumca nemalanma hali.

Alnımıza kurban kanı sürmesek olmuyor mu?