2 yaş krizi yağmurmuş. Sağanağı merak ediyorsanız, 3 yaşı bekleyin. Ufaklığın aklı erdikçe, mini mini problemleri de akşamdan suya basılmış fasulye gibi büyüyor.
Kızım Gökçe bir mustang olduğundan, kemerle onu sabitleyen her şeyden nefret etti.
Pusetin kemersizine bindi, kendi tırmanıp inebildiği zaman gelene kadar mama sandalyesini reddetti, araba koltuğu ise açık ara en nefret ettiği şeydi.
Önce güvenlik diyen Japon kafalı bir anne olduğumdan, ben araba koltuğunun da ters takılanını almıştım üstelik. Arabada durmayan bir çocuğu, İsveç’te 4 yaşına gelene kadar önerildiği gibi ters götürmeye çalışıyordum. Güvenlik tamamdı da, sorun katmerliydi. Düşünün velet koltukta otursun diye arabada sekiz olup emzirmiş bir anneyim ben. Defalarca hem de.
“Çocuğum araba koltuğunda oturmaktan nefret ediyor. Ben onu koltuğuna oturtup kemerini bağlamaya başlayınca, bağırıp çağırmaya ve sonu gelmeyecek gibi ağlamaya başlıyor. Onu koltuğu ile nasıl barıştırabilirim? “
Sınır tanımayan çocuk annelerinin yaz okuluna geçtiğimiz hafta kaldığımız yerden devam ediyoruz. İşte ZerotoThree.org’dan öğrendiklerim:
Fiziksel yetenekleri artan çocuklar için edindikleri yeni hareket kabiliyeti nefes kesicidir ve bağlanmayı istemezler. Bu yüzden çocukların araba koltuğunu protesto etmeleri normaldir.
Anne – babalıkla ilgili bazı konularda ipleri gevşetebilsek de, 30 km. hızın üstünde sizin çocuğunuzu güvenle tutmanızın imkansız olduğu trafikte, oturmak zorunda olduğu araba koltuğu bunlardan biri asla olmamalı.
O zaman ne yapmalı?
3,5 yaşındaki kızımda katmerli hale gelmiş bu düğümü, biz şöyle çözdük: Gökçe’nin ağlamalarına asla dayanamayan babasının olmadığı bir Ankara seyahatinde, anneanne ile cephe açtık. Koltuğa bin dereden su getirerek oturan, sonra da kemerini kolunun altına alan kızıma, düzgün oturmazsa arabaya gelmeyeceğimizi söyledik.
Kolundan inen her kemerde sağa çektik, arabadan indik. Gözyaşlarına direndik.
Kemer omzuna gelene kadar onun göreceği bir mesafeye uzaklaştık. Fazla konuşmamanın perçinleyici etkisini kullandık. 2 gün zor oldu, 3. gün vuslata erdik.
Anne buluntusu: Rutin bir çocuğa güven veriyor, tamam.
Ancak çocuğunuzla ilgili emzirmeyi bırakma, araba koltuğunda oturma, uyku düzeni kurma gibi radikal bir tutum değişikliği planlıyorsanız, bunu rutin dışındayken talep edin. Dirençleri azaldığından kavrama noktalarını daha kolay buluyor, eve yeni düzeninizle dönüyorsunuz.
2013 de yazdıklarınız bugün bana ısık oldu ve araba koltugunu bir süreliğine eve tasıdım umarım araba koltugunu artık sever kızım