Bu nasıl vicdan!

Herkese iyi pazarlar,

Sizlere bu hafta belki de bu köşemdeki en zor yazılarımdan birini yazacağım. Yazar olarak cümlelerimi dikkatli kullanmam gerektiğini bilerek duygularımı yansıtmaya çalışacağım. Geçtiğimiz günlerde sosyal medyaya bakarken arkadaşımın paylaştığı şeye baktığımda gözlerime inanamadım. Sanatçı Çılgın Sedat'ın engelli olan oğluna ağza alınmayacak kelimeler ile saldırıda bulunan AHLAKSIZ ŞEREF YOKSUNU kişileri görünce adeta deliye döndüm.

İnsanı sevmiyor olabilirsiniz hoşlanmıyor olabilirsiniz ama hiç kimseye hiçbir şekilde hem de evladına bu kelimelerle hitap edemez, etmemelidir. Bu olayı görünce bu ülkede engelliler ve sosyal toplumda engellilerinde yer edinmesi için kitaplar yazıyorum, bu güzel HTHayat ailesinde yazılar yazıyorum ama hepsinin boş olduğunu hissetmek o kadar kötü bir duygu ki cümlelerim yetmiyor. Yazdığı mesajları ifşa eden Sedat abime teşekkür ediyorum. Böyle olayları hukuk çerçevesinde en ağır cezanın verilmesini beklemek hem bizim hem de engelli ailelerinin beklentisidir. Tüm Türkiye bu olaya beklediğim gibi çok büyük tepki vermesi, beni bu olay için mutlu eden tek nokta oldu. Sedat abimin oğlu Siraç kardeşimiz benimle aynı kaderi paylaşan spastik engelli. Onun neler yaşadığını o kadar iyi anlıyorum ki... Ona tek mesajım YAŞAM SEVİNCİNİ HİÇBİR ZAMAN KAYBETMEMESİ. Çünkü bu olaylar bizim iç dünyamızda o kadar derin yaralar açıyor ki... Belki konuşmakta zorlanıyor olabiliriz, belki duygularımızı tam olarak ifade edemiyoruz ancak şunu iyi bilin ki biz engel türlerinin en zorlarından biriyle mücadele ediyoruz. Buna rağmen yaşam sevincimizi kaybetmemeye çalışıyoruz. Bakın ben 4 sene boyunca annemin kucağında spastik engelliler merkezinde eğitim gördüm. Bu süre zarfında görüntümden dolayı toplumda yok sayılan biriydim. Bu algıyı ilk önce ilkokulda öğretmen ve okul arkadaşlarım, ilerleyen yıllarda sosyal medyanın gelişmesiyle kitap çıkartmam ve bu güzel köşemdeki yazılarımı takip eden güzel yüreklerle kırdığımı düşünüyorum. Öyle ki önceden yüzüme bakmaktan korkan insanlardan şimdi her gün “sosyal medyaya fotoğrafını yükle ki senin iyi olduğunu bilelim” diyen güzel yüreklerle karşılaşmak mükemmel bir duygu. Ancak bununla mutluluk duymakla beraber hep şu soruyu soruyorum YA DİĞERLERİ? İşte o diğerleri adına kitap yazmaya ve bu güzel köşemde sizlerin desteği ile yazmaya devam edeceğim.

Herkese engelsiz bir hafta diliyorum.