Goan pork vindaloo

Hindistana gelip acı ile karşılaşmamak olmaz. Güney Hindistan yemekleri, kuzeye oranla daha az acı, daha önceki güney ve kuzey Hindistan seyahatlerimde farkettiğim şey, her bölgenin yemeklerinin acı eşiğinin farklı olması idi. Öyle ki, kuzeyde bir kasabada yemek yemek için bir esnaf lokantasına girdiğinizde önünüze gelen hintçe menüden –okumak mümkün değil ne yazık kı- yemek seçmeye çalışmak hayli zor. Üstelik acısız yemek sipariş ettiğimizde, etraftan gelen gülüşleri duyunca çaresiz önünüze gelecek yemeğe boyun eğmeyi öğreniyorsunuz. Çünkü bir hintli için acısız demek aslında bizim için acı ve herşekilde de çok acı yiyebiliyorlar.

Ben acı severim, bizim mutfağımızda da kebaplarımızda da acı kullanılır. Lakin buradaki acı bambaşka. İnsanın gözünden yaş gelebiliyor. Goa mutfağı daha sakin ve damak zevkime yakın olsa da, tabiki bolca acı karışımlar var. Bu geleneksel Goa yemeği de onlardan birisiymiş. Bizim Carlos yemek konusunda çok yardımcı, tabi menüde gördüklerimi ona danışıyorum.Vindaloo, Goada popüler bir köri yemeği imiş. Yemeklerin sosları aynı olsa da domuz, tavuk veya karides gibi farklı etlerle yapabiliyorlar. Benim canım domuz istediğinden deneyeyim dedim. Siz Türkiye’de tavuk ile yapabilirsiniz. Carlos’a sordum, acı mı ? Ben dedi çok hafif acı yapıyorum merak etme. Hadi dedim peki, aslında biliyorum az acının ne demek oduğunu. Ama sıcakta acı yemek iyidir dedim.

Kızımla ayrı iki yemek söylemiyorum, muhakkak onunla paylaşıyoruz ama bu acı yemekleri yemesi mümkün olmuyor, bu tip sulu yemekler yanında illa ki pirinçle geliyor. Pirinç pilav gibi değil, buharda haşlanmış şekilde. O da bayılır, izlemiş hintlileri baktım o da elleri ile yiyor. Dedim ne yapıyorsun, onlar öyle yiyor ben de elle yiyeceğim. Nasıl incelemiş, aynı elini kaşık gibi kullanarak yedi pilavı, bense harika kokan, soslu domuzumla başbaşa kaldım. Gelen yemek nefisti ama benim için inanılmaz acı idi, bitiremedim malesef. Önce ekşi, sonra tatlı en son acı kalıyor, tamam, harika, ama o kalan acı insafsız bir acı idi. Gene yer miyim, evet yerim.

Orjinali 18. Yy başlarına Portekiz’e dayanan vindaloo, Goada geleneksel bir yemek. Portekiz ve hint mutfağı yüzyıllar içinde iyice harmanlanmış, bende çok da iyi olmuş. Tarif normalde, yavaş şekilde 1 saatte pişiyormuş ama hızlandırmak da mümkün.

Malzemeler:

2 çaykaşığı kimyon

2-3 kurutulmuş kırmızı çili biber –çok acı olanlardan-

1 çaykaşığı tane karabiber

1 çaykaşığı kakule

1 adet çubuk tarçın

1.5 çaykaşığı siyah hardal tohumu

5 kaşık beyaz şarap sirkesi

tuz

1 çaykaşığı esmer şeker

sıvıyağ

2 adet soğan

1 bardak su

Yarım kilo domuz eti küp küp doğranmış

Taze zencefil –rendelenmiş-

Birkaç diş sarımsak –rendelenmiş-

1 kaşık toz kişniş

1 çaykaşığı zerdeçal

Buharda pişmiş pirinç ile servis ediliyor –basmati-

Yapılışı :

Kimyon tohumu, kırmızı acı biber, karabiber tohumu, kakule, tarçın ve siyah hardal tohumunu bir kaseye alın, sirke, tuz ve şekeri ekleyin. Yağı tavada ısıtıp, soğanları öldürün ve çıkartın. 2-3 kaşık su ekleyerek sıcak soğanı püre haline getirin ve bu püreyi baharat karışımına ekleyin. Bu Vindaloo püresi. Blendır ile yapabilirsiniz bu esnada zencefil, sarımsak ve 3 kaşık suyu daha ekleyerek yumuşak bir krema elde edin.

Soğanı pişirdiğimiz yağda, domuzları pişiriyoruz, her tarafı orta ateşte pişince çıkartıyoruz ve bir kaseye aktarıyoruz. Aynı kaseye zencefilli sarımsaklı karışımı da ekleyip biraz pişiriyoruz.

Pişmiş domuzları da ekleyip tüm karışıma 1 bardak su ekleyerek kaynatarak altını kısıp 1 saat kısık ateşte pişiriyoruz –kapağı kapalı-

Buharda pişmiş basmati pirinci ile servis ediyoruz.

Tabi bu tür yemekler türk mutfağına uygun gibi görünmese de, farklı lezzetler arayan meraklıları için hoş bir tat olacağını düşünüyorum, afiyet olsun.