Vicdanlar susunca konuşacak bir şey kalmıyor!

Ahlaklı ve vicdanlı insanlar sayesinde dünyanın güzelleşeceğine inanıyorum.

Bu günün, adaletli ve vicdanlı çocukları sayesinde, gelecekte dünyamızın yaşanılası bir yer olacağına tüm kalbimle inanmak istiyor ve ümit ediyorum.

Vicdanlı çocukların hem içinde yaşadıkları topluma hem de tüm dünyaya karşı daha duyarlı olacaklarına dair hiç bir şüphem yok.

Şeyh Galip’in dediği gibi ‘’ Bizden olmayanın da hakkını savunan’’ gençlerin, geleceğe şekil vermesi gerek.

Yanı başında yaşanan acıyı, kendi acısıymış gibi görebilmeli insan.

Başkalarının acısını görmezden gelerek insan olunabilir mi?

25-30 yıldır terörle mücadele ediyor Türkiye; gün geçmiyor ki bir şehit haberi almayalım...

Gencecik fidanlar daha hayatlarını yaşayamadan solup gidiyor. Hepimizin ciğeri yanıyor biliyorum.

Ama ağlarsa anam ağlar.

Kim bilir kaç ananın yüreğine bu ateş düştü.

Kim bilir kaç ana yüreği ağzın da, evladını tezkeresiyle bekliyor...

Kim bilir kaç sevgili asker yolu gözlüyor.

Anneliğin dini, dili, milleti yok ki. Aynı lisanı konuşmasa da birbirinin acısını anlar anneler...

Bugün açlık grevinde 57. gün.

483 anne 57 gündür yüreği ağzında evladından kötü bir haber gelecek diye gözü yaşlı , korku içinde bekliyor.

483 anne, 483 sevgili, 483 kardeş...

Farklılıklarımızla bir arada yaşamamız gerektiğini ‘’ anaların gözyaşları mı öğretecek bize’’.

Sorarım size; başka insanların acısına başka gözlerden bakma zamanı daha gelmedi mi?

Lütfen vicdanlarınızın susmasına izin vermeyin.

Çünkü vicdan susunca konuşacak bir şey kalmıyor...