Tam tamına 5 yıl önceydi, o zamanlar çok toy olan gezi bloguma şu satırları yazmışım Hindistan’da : Etrafta bebekleri ile olmak üzere pek çok çocuklu gezgin var, artık hiç korkmuyorum, demek ki çocuk gezmeye engel değilmiş ve bir gün ben de bunu yapacağım. Aradan yıllar geçti şimdi, buradayım, özlediğim sıcak diyarlarda, kızımla başbaşayım.

Goa’da geçireceğim süre için ev tutma fikrim vardı ama 1–1.5 ay kalacağımızdan ve bölgeleri tam olarak kestiremediğimden, maalesef de motor kullanmadığımdan, sadece evlere bakmak, bölgeleri ve yolları öğrenmek ve okul araştırmakla geçirdik vaktimizi, arta kalan bol vakitlerde de gezip, yiyip, eğlenip, kumsallarda yüzerek ve güneşlenerek geçirdik. Burada ulaşımın en kolay hali motorla. Motor kiralayıp her yeri keşfedebilirsiniz ama trafik soldan akıyor ve sınır tanımıyor, dikkat. Bunun dışında bebekleriyle, 2-3 çocukla her yerde motorlu anneler, turistler ve Hintliler var. Burası için çok doğal bir şey. Çok aşırı dikkatli olmak gerekiyor; kaldı ki bu ülkede tahmin edersiniz ki bu sıcakta kimse kask kullanmıyor. Bu riski almadım ama yolları ve olmadığını sandığım trafik kurallarını bike taxi sayesinde öğrendim.

Sevgili Ganga

Bike taxi, yani motorlu taxi. Amcanın arkasına atlıyorsunuz ve geziyorsunuz her yeri. İlk günler kim denk gelirse, sonradan hemen bir Hint telefon hattı aldım. Zaten hemen taxiciler kartlarını ya da numaralarını size veriyor, kolaylıkla istediğiniz yere çağırabilirsiniz. Biz de kızımla çok sevdiğimiz Ganga’yı bulduk, bizi her yere bıkmadan usanmadan götürdü ne zaman arasam hızla yetişti. “Ganga uçarak gelir” kendi sloganı. Çok tatlı Ganga’mız. Her sabah okula götürdük birlikte kızımı ve akşam almaya gittik; kızım da onu çok sevdi resmen bekler oldu. Her ne aradıysam ona sordum, kolaylıkla çözüme ulaştım, çok mutlu, sevecen, yardımsever bir amca Ganga, 20 senedir motor taxicilik yapıyormuş 3 tane de benim yaşta çocuğu varmış. Her Hintli yardımsever olmuyor, sizi kazıklamaya çalışanlar çokça.

Ganga, bildiğimiz Ganj nehrinin buradaki ismi, kolay ve güzel bir isim, çok da anlamlı. Kendisi Türkiye’yi Türkmenistan’la, Türkleri Araplarla karıştırarak ve İstanbul’u da Almanya’nın başkenti sanarak noktayı koydu. Lakin önemli değil, nasıl Türkler için Hindistan sadece pis diye anılarak, öküze tapıyorlar diye alay konusu olabiliyorsa, Türkiye’nin de bilinmemesine bozulmayacağız. Belki bilmemesi de daha iyi, her yerin yemyeşil olduğu insanların güldüğü bu renkler ülkesinin dışında gri ve mutsuz ülkelerin olduğunu varsın bilmesin. Her yerdeki inekleri sordum, her yerdeler onlar da canlı dedi, bazen trafiği kitleseler de önemi yok bekleriz, bizim ülkede dedim yok böyle inekler dolaşamaz, bana dedi ki: Neden ? Evet neden? bilmiyorum ki dedim neden işte, desem ki amca her şey yasak gülmek bile, alay ediyorum sanacak o derece.

Goa’da Nerede Kaldık?

Ev tutmadığım için, güzel temiz sakin ve ferah bir yer buldum ve burası evim gibi oldu adeta. İlk gelişte rezervasyonsuz gelerek eskiden kaldığım bir yerde konaklamıştık birkaç gün. Yol yorgunluğunu atmak, adapte olmak, alışmak, dinlenmek ve sağlıklı beslenmek için ilk adres önemlidir. Hindistan ucuz ülke ama burada da sezonda fiyatlar çok artabiliyor, sezon dediğim aralık-nisan arası. İsterseniz Hilton’da bile kalabilirsiniz ama burada 2 kişilik oda fiyatı normalde 15–25 tl arasıdır, üstü fazladır. Özellikle backpackerlar ve çok gezenler için konaklama fiyatı minimumda olmalıdır. Bu sefer yalnız ve çocuklu olduğumdan, normalde yalnız olsam kalacağım yerden daha üst kalitede bir yer seçmem gerekti. Yürüyerek, dolaşarak geze geze kendimize uygun yeri bulduk. Seçenekler çok, çocukla bütün gün gezip konaklayacak yer bulmak çok kolay değil. Bazı yerleri o beğenmiyor bazılarını da ben. Sonunda 2 çocuklu bir ailenin şirin guesthouse’ında karar kıldık, gerçekten de çok rahat ettik. Balkonu ve bahçesi olan, temiz, bakımlı, samimi, sessiz, odasında tv ve buzdolabı olan geniş ve nem kokmayan (bu çok önemli bir kriter çünkü musonlarda durmaksızın yağan yağmur içeri giriyorsa nem ve küf kokusu yapıyor ve uzun süreli hiç iyi etkilemiyor)

Kuralsız Trafik

Evler ise burada tek katlı hep, bahçeli. Yollar toprak ve inanır mısınız hiç trafik işareti veya trafik ışığı yok. Bu kuralsızlığı bu rahatlığı çok seviyorum. Hangi bölgede yaşarsam yaşayayım keyif alacağıma eminim burada. Hayalimdi dedim ya, daha anne olmadan önce, çocuğumla buraya geleceğim bir gün diye, işte o gün bugün. İnsanın hayallerini gerçekleştirmesinden daha güzel bir duygu olamaz. Ve ben bu deneyimi çocuğumla yalnız yaşadığım için çok mutluyum. Ama zor, ama değil, deneyim deneyimdir ve bize hep bir şeyler katar, yol öğretmendir.

Burada vaktimi bir ailenin yanında geçirme fırsatım oldu bir ay. Bol bol gözlem yaptım. İki tane kızları var, biri 5 diğeri 7 yaşında, anneleri eski öğretmen, çok tatlı, güleç ve yardımsever insanlar. Konaklama mekanı yemyeşil ve bakımlı, odalar tertemiz, yemekler nefis. Mideyi bozmadığımızdan yemeklerin temiz olduğunu anlıyoruz. Çocuklu olunca konaklama yeri standardınız değişiyormuş. Bana kalsa acaip de biyerlerde kalabilirdim, banyo olsun yeter ama çocukla bir buzdolabı olsun dedim odada, iyi de oldu salatalık, kavun karpuz çilek ne alsak depolayabiliyoruz. Bir de etrafta çocuk olması şahane, güzel oyalanıyorlar birlikte oynuyor ve İngilizce konuşarak dilini geliştiriyor bizim kız.

Bu bölgedekiler gerçekten zenginler, ev araba, temiz su yiyecek gibi her şeyleri var, turizmle uğraşıyorlar. Hindistan’da pek çok kesimde tek göz odada 5 6 kişilik ailelerin yaşadıklarına, tuvalet mutfak vs ve hatta temiz kullanma suları olmadığına şahit olmuştum… Çocuklar yakındaki bir okula gidiyorlar, 5 yaşında olan bizim anasınıfına denk, diğeri ilkokulda. İlkokul 6 sene, 6 yaşında başlanıyor, kreş ise aynı bizimki gibi 2-6 yaş arası denebilir.

5 yaşında 3 dil bilmek

5 yaşında bir Hintli çocuğun sular seller gibi İngilizce Hintçe ve Goaya özgü Konkani dilini konuşabildiğini biliyor muydunuz? Eğitimin çok önemli olduğunu, Hintçeden önce, İngilizce öğrendiklerini, aile içinde bile bazen İngilizce konuştuklarını, çocuğun aksanının benden daha iyi olduğunu söyleyebilirim. Kaldı ki ben İngilizceyi okulda öğrenmedim tamamen kişisel çabamla, zaman içinde öğrendiğimden oldukça yalpalayabiliyorum hala arada. Neyse, çocuklar baya başarılı. Yazı yazabiliyor ve okuyor 5 yaşında olan, yazmaya 3.5 iken başlamış.

Sokaktaki Çingene satıcılar bile hem İngilizce hem Hintçe hem Konkani hem de bir de Rusça biliyor, Ruslarla nasıl şakır şakır konuştuklarına inanamadım, burası tam bir Rus cenneti tabi ve asla bizim dilimizi anlamıyor olmaları hoşuma gitmiyor değil. Türkçeden de Türkiye’den de bihaberler. Buralarda Türk gezgin az, yaşayansa daha da az, özel bir türüz burada yani, genellikle Rus veya İsrailli sandılar bizi.

Çocuklar çok aktif, geldiğimden beri ara sıra tatilleri oluyor, Hindu ve Hıristiyan bayramları özel günler vs. Birkaç kes de dans ve şarkı gösterileri oldu. Kıyafete gelince, bizimki gibi para toplamıyor okul. Burada terzi ve kumaş ucuz ve bol, herkesin kendi terzisi varmış, eve çağırıyorsun, kumaşı ve çizimini veriyorsun, makine de senden, adam her bir şeyi dikiveriyor. Muhteşem değil mi?

Mutlu ve Sakin insanlar

Okuldan veya devletten hiç şikayet ettiklerini duymadım, vergimizi veriyoruz devlet bize okul yol yapıyor kafasındalar, dinen hiç bir baskıları olmadığı gibi insanın kalbindedir kimse kimseye karışmaz gibi normal bir yaklaşımları var. Mutlular, sakinler, kendi içlerinde yaşıyor ve bunu seviyorlar, herkes birbirini tanıyor vs. Onlar Hintli olduğundan her şey ucuz, meyve bana ucuz gelse de hep onlardan daha pahalıya alıyorum, bunu öğrendiklerinde kendi manavlarından bana da almaya başladılar ucuz ucuz çok sevindim.

Çocuklar, bizim kıza da düzgün kalem tutmayı öğrettiler sağ olsunlar, aslında acelem yoktu benim, çok da güzel oynayıp ilgileniyorlar. Şarkılar, danslar… Kızların fazla oyuncakları da yok öyle, burada çocuk parkı da yok, bu çocuklar nasıl büyüyor :) işte gayet de mutlular. Tv az izliyorlarmış senede 2 kere Panjim’de -yaklasık 40 dk uzaklıkta bir kasaba- sinemaya gidiyorlarmış. Musonlarda zaman nasıl geçiyor diye sorduğumda tuhaf tuhaf bakıyorlar, sanırım bu insanlar sıkılmıyorlar, öyle durabiliyorlar, evet duruyorlar, bazen dede, baba, anne, anneanne, 5 yaşındaki kız bile bakıyorum masada oturmuş öylece duruyor hiç bir şey yapmadan.

Baba zaten her akşam 3-6 arası siestada, keyif. Demek çocuk için illa da oyuncak TV vs ipad gerekli değil, pek çok şekillerde oyun kurup oynuyorlar. Çocukla gezmedeki en büyük sorun arkadaş bence, biz de şansımıza böyle güzel bir yerde böyle güzel insanlar bulduk. Kalbimden gelen karşıma çıktı, pek çok yer gezmeme rağmen gönlüm burayı seçti. Antonio’dan pek çok yemek tarifi öğrendim, güzel yemeklerini yedik.

Deniz kenarında yaşamalarına rağmen denize gitmiyor ve çoğu yüzme bilmiyor. Aslında deniz dediğime bakmayın asla bir ege olamaz ama hava sıcak, bir serinlenebilir suda. Buranın kumu ise hayalimdeki kum, incecik ve ıslak, gel- gitten dolayı da oldukça geniş bir hatta kumlar ıslak kalıyor. Tam kumdan kaleler resimler yapmak ve oynamak için, yani çocuklulara keyifli. Her zaman huzur verir bana su kenarı.

Yoga Bakanlığı

Ayrıca, Hindistan’da yoga bakanlığı var biliyor musunuz, yeni kuruldu, ne muhteşem… Eminim kendi içlerinde sıkıntıları vardır politik anlamda, şimdi diyeceksiniz ki kadın haklarının en çok ihlal edildiği, saatte bilmem kaç kadına tecavüz edilen bir ülke, evet doğrudur, ama nüfus 1 milyarı geçmiş, Türkiye’nin nüfusu o kadar olsa ne suçlar işleniyor olacaktı ve ne kadar olurdu bilemiyorum. Dünya zaten çıldırmış durumda bari günümüzü yaşayalım ve mutlu olalım, en azından sokaklarda gülen insanlar görelim.

Yazı: Berrak Çiftçi