Her hamilelikte kendimle ilgili kamyon dolusu karar alırım. Nedenini bilmem. İster hormonlar deyin, ister başka bir şey. Bu kararlardan da ya bir tanesini ya da iki tanesini falan hayata geçirebilmişimdir.

Genelde de işe çok yarar bu kararlar, değişimler. Belki de her hamilelikte daha da büyüyorumdur. Belki de kendimi yeni yeni tanıyorumdur. Bilmem.

Her çocuk beni daha da olgunlaştırıyor. Bazen göremediğim eksiklerimi görüyorum ben. İyi de oluyor bu bana. Tabi bunun için illa da hamile olmaya gerek yok. Sadece benim hormonlarım, hamile olduğum zamanlarda tavan yaptığı için, tabiri caizse gözlerim açılıyor.

Mesela yazı yazmaya bu hamilelik dönemlerimden birinde keşfettim.

Mesela her doğumdan sonra saç şeklimi, saç rengimi, hatta kıyafetlerimi değiştiriyorum. İsteyerek yaptığım bir şey değil bunlar. Ama bu değişikliklerden sonra kendimi bir hayli iyi hissediyorum.

Bana göre arada bu değişiklikler iyi. Basmakalıp hayattan uzaklaştırıyorlar bizi.

Tek tip yaşamaktan, tek tip saçtan baştan vazgeçiyoruz. Tek tip görüşten, tek tip arkadaşlardan dostlardan iyileşiyoruz aslında.

Bu farklı insanlara, farklı görüşlere hazırlıyor bizi belki de. Başkasının kararları bizden farklı diye, aslından o kararın kötü olmadığını görebiliyoruz belki de.

Sırf ten renkleri farklı saçma sapan bakmayız insanlara belki.

Sırf eğitim durumları farklı diye, o kişi hakkında ön yargımız olmaz mesela.

Ya da bizden farklı bir şeye inanıyor diye, arkadaş olamayacağımız masalını aklımızdan söküp atarız.

Biz farklılıklarımızla, değişikliklerimizle güzeliz. İster yaşam tarzımız, ister eğitimimiz, ister inancımız, ister kıyafetlerimiz, isterse ten rengimiz birbirimizin zıttı olsun, karşımızdaki insanın bu değişikliklerini görmezden gelerek arkadaşlıklarımızı kuralım.

Aslında bu ön yargı, bu farklılık duvarını yıkarak hem kendimize hem de çevremizdekilere büyük bir iyilik yapmış oluruz.

Değişikliklerin güzelliğini keşfetmeniz dileğiyle...

Tuba David