Herkese merhaba bu ay köşe yazımda engellilik adına düşüncelerimi genel olarak aktarmak istedim. Toplumda milyonlarca engelli birey var. Onların hayatındaki en büyük engel, aslında fiziksel değil; ön yargılar ve duyarsızlık. Rampasız bir kaldırım, işitme engelli bir bireye altyazısız yayın, görme engelliye rehbersiz bir toplu taşıma… Bunlar sadece günlük yaşamın birkaç örneğidir.

Oysa yapılacak küçük dokunuşlar, birinin hayatını değiştirebilir. Bir tebessüm, bir kapıyı açmak, bir koltuk vermek. Bunlar kimse için zor değil ama etkisi büyük. Ben de doğduğum günden beri cerebral palsy ile yaşıyorum. Eğitimime devam edebilmem, insanların desteği ve annemin bitmeyen çabası sayesinde oldu. Bana fırsat verildiğinde neler yapabileceğimi gördüm; kitaplar yazdım, binlerce insana ulaştım. Bu, engelin hayatı durduramayacağının en güzel kanıtı.

Engelliler, fırsat verildiğinde, eğitim ve iş imkânı sağlandığında, toplumun her alanında fark yaratabilir. Çünkü asıl engel, insanların zihninde. Gelin bu engelleri birlikte kaldıralım.

Bu bağlamda TBMM’de görüşülen engelliler için kurulan komisyonda benimde bu köşe yazılarımdan da yararlanmalarını önemle rica ediyorum. Çözümleri hep beraber sağlarsak engelleri daha çabuk aşacağımızı umuyorum…

Herkese engelsiz bir ay diliyorum…