Çocuğunuzun hayatında var olun

• Çocuğunuzun konuşmaya en meyilli olduğu anları – örneğin yattığında, yemekten önce ya da arabada gibi – fark edin ve onun için müsait olun.

• Sohbet başlatın ve öncelikle kendinize dair bir şey anlatın; böylece o da anlatmaya meyilli olacaktır.

• Onun hayatında neler olduğunu merak ettiğinizi bilmelerini sağlayın ama ısrarcı olmayın.

• Her hafta her çocuğunuzla baş başa yapacağınız aktivitelere zaman ayırın; bu günlerde ve saatlerde başka programlar yapmaktan kaçının. Ve mümkünse bu özel zamanda telefon ya da bilgisayar gibi aletler kullanmaktan kaçının.

• Çocuklarınızın ilgi alanlarını –en sevdiği müzik türü ya da aktiviteler gibi– öğrenin ve bunlara karşı ilgi gösterin.

• Sohbetlere soru ile başlamaktansa öncelikle konu hakkında ne düşündüğünüzü paylaşmakla başlayın.

Çocuklarınızın onları dinlediğinizi bilmelerini sağlayın

• Çocuğunuz endişeleri hakkında konuşmaya başladığında, ne yapıyorsanız bırakın ve dinleyin.

• Müdahale etmeden söylediklerine karşı ilgili olduğunuzu ifade edin.

• Duyması güç olsa da çocuğunuzun bakış açısını da dinleyin.

• Tepki vermeden önce anlatmak istediklerini bitirmelerine izin verin.

• Doğru bir şekilde anladığınızdan emin olmak adına duyduklarınızı tekrarlayın.

• Hemen tavsiye vermeye ya da sıkıntı ne ise onun için çözmeye çalışmayın, sorular sorarak kendi çözüm yolunu bulmasına vesile olun.

İçsel tepkilerinizi kontrol etmeyi öğrenin...

• Sert tepkilerinizi yumuşatın; kızgın ya da savunmacı göründüğünüzde, çocuklar geri çekilirler.

• Çocuğunuzun fikirlerini değersizleştirmeden, kendi düşüncelerinizi ifade edin; anlaşmazlığa düşmenin normal olduğunu kabul edin.

• Kimin haklı olduğu konusunda tartışmaya direnin. Bunu yerine “Bana katılmadığını biliyorum; ama benim düşüncem de şu” diye söze başlayın.

• Konuşmanız sırasında kendinize değil, çocuğunuzun duygularına odaklanın.

Unutmayın:

• Çocuklarınıza, sohbet sırasında sizden ne istediklerini ya da neye ihtiyaç duyduklarını sorun – tavsiye mi, yalnızca dinleme mi ya da bir sorunu çözmeye yardım etmeniz mi?

• Çocuklar, taklit ederek öğrenirler. Çoğunlukla öfkeyle başa çıkma, sorunları çözme ya da derin duygularla baş etmek konularında sizi örnek alırlar.

• Çocuklarınızla konuşun –nutuk atmayın, eleştirmeyin, tehdit etmeyin ya da incitici şeyler söylemeyin.

• Çocuklar, kendi seçimlerinden öğrenirler. Sonuçları tehlikeli olmadığı sürece, devreye girme ihtiyacı duymayın.

• Unutmayın ki çocuğunuz, sıkıntısının bir bölümünden bahsederek sizi test etmeye kalkabilir.

• Söylediklerini dikkatlice dinleyin, konuşmaları için teşvik edin ve bu şekilde hikâyenin geri kalanını anlatmalarını sağlayın.

Ebeveynlik kolay değildir ve doğru kullanırsanız kendinize giden şahane bir kapıdır...

Çocuklarınızla aranızdaki sağlıklı ilişkinin anahtarı, dinlemek ve konuşmaktır. Ancak ebeveynlik zor iştir ve gençlerle iyi bir iletişim kurmak, bu iletişimi sürdürebilmek belli bir gayret gerektirir. Bunu kurabilmek ve sürdürebilmek için öncelikle kendiniz ile olan ilişkinizi bir gözden geçirin. Kendi kendinize kaldığınızda nasılsınız?

Mutlu çocuk yetiştirmenin sırları

Düzgün ve mutlu çocuklar yetiştirmek için çok çaba harcarız. İşte mutlu çocuk yetiştirmenin 10 yolu...

10

1. Çocuğunuza güvenin, onu olduğu şekilde kabul edin ve her türlü seçimine saygı duyun. Ona güvenir ve saygı duyarsanız o da kendisine ve çevresine karşı güven, saygı ve duyarlılık hissedecektir. Sadece yaşı küçük olduğu için sizin düşüncelerinizden farklı seçimleri olması, her koşulda bunların yanlış olduğunu göstermeyecektir.

2. Onu kendinize benzetmeye çalışmayın. Onlar size rol model olmaya çalıştıkları için siz de kendi anne-babanızın yolundan gitmeyin. Hatırlayın, siz bundan hiç hoşlanmamıştınız, o halde aynısını kendi çocuklarınıza yapmayın. Sizin için doğru olanlar çocuklarınız için doğru olmak zorunda değil, çünkü o sizden tamamen farklı bir birey.

3. Çok küçük yaşlardan itibaren ona irade kazanma yolunda sorumluluk verin. En başta kendi hayatının sorumluluğunu... Herkes hayatından kendisi sorumlu, sizin ebeveynlik göreviniz onun hayatının sorumluluğunu almak değildir, bunu unutmayın. Çocuk kendi hayatının sorumluluğunu alırsa hayatla barışık olur, olanlardan başkalarını sorumlu tutmaz. Hayata endişe ile bakarak hatalarından korkmaz, onlardan ders çıkartmasını öğrenerek bir daha olmamasını sağlar.

4. Çocuğunuzun gerçek özbenliğinin ortaya çıkmasına çaba sarf edin. Anne babanın birinci görevi çocuklarının içindeki cevherin ortaya çıkmasına yönelik rahat ve huzurlu bir ortam sağlamaktır. Mutlu ve tatminkar bir hayatın temeli kişinin kendini tanımasıyla başlar, onun için çocuğu yönlendirmeden ve sabırla kendi gerçeklerinin, yeteneklerinin, kısacası kendi yaşam "öz"ünün ortaya çıkmasına zemin hazırlayın.

5. Ona cevaplar değil, sorular verin. Hayat doğru cevaplarla değil, doğru sorularla ilgilidir. Doğru cevap yoktur, sadece o kişiye özel cevap vardır, bu da ancak kişiye özel sorgulamalarla ortaya çıkacaktır. Ona cevaplar sunmaktansa çocuğunuza soru bilincini aşılayın, onu doğru sorularla yönlendirin, ancak bu şekilde çocuğunuz kendine özel cevapları keşfederek hayatı doğru şekilde anlayacak ve yaşayabilecektir.

6. Hayatı bir öğrenme süreci olarak çerçeveleyin. Çocuğunuza hayatı, sürekli peşinden koşulacak hedeflerin olduğu sonuç odaklı bir yolculuktan ziyade, her anından keyif alınması gereken ve her durumda öğrenilecek dersler sunan bir serüven olarak görebilmesine yardımcı olun. Hayat aslında sadece "şu an"da gerçekleşiyor, onu hiçbir zaman kaçırmamasına liderlik edin.

7. Sevgi ve güç aşılayın. Çocuğa özellikle anne tarafından sunulan sevgi sonsuz olmalı ve asla koşula dayandırılmamalıdır. Çocuk bu sevgiden hiçbir zaman şüphe duymamalıdır. Baba ise çocuğu hayata hazırlamada güç, otorite ve adaleti temsil etmelidir. Sağlıklı psikolojiye sahip çocuk ebeveynlerin uygun rolleri oynadıkları bir ailede yetişebilir.

8. Sadece aklına değil, duygu ve sezgilerine de güvenmesine ön ayak olun. Özellikle hayatı ile ilgili önemli kararlarda ona yardım edecek olan sezgilerine güvenmesine yardımcı olun. Karşılaşacağı problemlerde sadece aklını kullanarak değil, duygularına ve sezgilerine de güvenerek çözüme ulaşmasına destek olun. Akıl genellikle fayda sağlama peşinde koşarken sezgiler ruhunuzun sesini duymanızı sağlar.

9. Çocuğunuzla kaliteli zaman geçirin, onu gözlemleyin. Ona verebileceğiniz en değerli hediye, onun kendini keşfetmesini sağlamaktır, onunla bu doğrultuda vakit geçirin. Duygu ve hayal dünyasını geliştirmeye çaba sarf edin, yeteneklerine ve ilgi alanlarına odaklanmasını sağlayın, çocuğunuz ancak bu sayede kendi hayatı ile ilgili gerçeklerin farkına varmaya başlayabilecektir.

10. Onu eleştirmeyin, suçlamayın, yargılamayın. Bu onun her yaptığının doğru olduğunu kabul etmeniz anlamına gelmez, onun kendi hatalarının kendi farkına varmasına ve derinde yatan sebepleri keşfetmesine yardımcı olun. Hatalar ancak bu şekilde içselleştirildiği takdirde çözülebilir. Ceza ya da madalyonun diğer yüzü olan ödül psikolojisi, yapılan hataya anlam katamayacağından, çocuğun kişisel gelişimine hiçbir katkı sağlamayacaktır.