Şrek’i biliyorsunuz. Çok uzaklardaki ülkenin Prensesi Fiona’yı gerçek aşkıhn öpücüğüyle lanetinden kurtaran, onunla evlenip üç bebe deve sahip olan yeşil dev… Yani filmlerinde böyle…

Şrek filmleri William Steig’ın aynı isimli çocuk kitabından uyarlanan hikayelerden yola çıkılarak yapılmış. Steig’in yazdığı, filminden biraz farklı bir gidişata sahip olan resimli kitap Uzay’ın en sevdiği hikayelerden biri…

Aslında hikaye tanıdık. Kahraman macera dolu bir yolculuğa çıkar, yolda kendisine yardım edenler ve onu yolundan alıkoymak isteyenler vardır. Nihayetinde prensesi bulur. Hemen aşık olur ve evlenirler… Lakin Şrek kitabının güzelliği (ya da belki de çirkinliği diyelim) Şrek’in berbat kokan, çok çirkin, çok zalim ve kaba bir kahraman oluşu… Öyle ki aynalarla dolu bir salona girip de kendi aksini görünce hayatında ilk defa korkuyor Şrek. Kabuslarında çocukların onu sevdiklerini, okşadıklarını görüyor, korkunç ejderhadan korkmak yerine ona kahkahalarla gülüyor. Hele prensesi hiç sormayın… Onların yaşadıkları diyarda bu ikisinden daha çirkini yok.

Güzellik ve çirkinlik, kahramanlık ve zalimlik, aşk ya da nefret konularını kalıplaşmış halleriyle sunan onlarca hikayeden sonra William Steig’in Şrek’i gerçek bir zihin açıcı… Bence Uzay bu öyküyü bu farklılığından dolayı seviyor… (Not: Şrek’in berbat karakterinin getirisi olarak biraz küfürlü sözler var kitapta… en iyisi kendileri okumayı öğrenene kadar onları es geçmek.) İş Bankası Kültür Yayınları

Yazı: Damla Çeliktaban