Kime #AnneDenir?

Gün içinde marketten alınacaklar, işte acilen takip edilecekler, evde organize edilecek çekmeceler, hafta sonu gidilecek etkinlikler gibi aynı anda ele alındığında bir erkeğe sistem kapattırabilecek listelere,

Garson boy bir paltonun iki düğmesini kavuşturmak isteyen, erkek sesinin“Hava güzel yahu” salvosuyla geri çekilen, sonra hastalanan meleğe gece gündüz, üstelik de uykusuz bakabilen ellere,

Aç kalsa da çocuğu yedi diye şarjı dolan hibrite,

Yürüme acemisi adımlar çarpmasın diye ellerden tampon olmuş masa köşelerine,

O illet trafik illa’ sıkışacağından, arka koltukta bağlanmış ve kuşkusuz ağlayan bebeğe güftelenmiş nağmelere,

“Aman çok televizyon seyretmesin” diye netten özenle araştırılıp alınan çocuk kitaplarına, adam olacak ressamı muştulayan aktivite kutularına,

Miniği üşümesin diye esen yele kalkan olmuş, bir kendine güneş kremi sürmeyi unutmuş plajdaki sırta,

Akşama pişecek yemeğin listeden, sonra market alışverişinden, sonra da mutfak tezgahından geçen üretim hattına,

Asansörde aceleyle sürülen ruja,

Nasıl olup da toplandığı anlaşılmayan ortalığa,

Okuldan dönüş saatinde kendini mutluluk kokusu olarak bulan vanilya ve hamura,

Düzen ruhu sahibine geçsin diye özenle katlanmış çocuk boy t-shirt kollarına,

Tamirciyle buluşan musluğa, tıkanan mutfak lavabosuna,

Armatürü ışıldayan ve lavanta kokan banyoya,

Doğumhanenin sancılı ve eğreti çatalında hayatının aşkıyla tanışan bir çift bacağa,

Telefonda patronu, annesi ya da kocasıyla konuşur ve hatta iş hallederken içerdeki odaya da pür dikkat kesilmiş kulağa, #annedenir dostum.

Gördüysen birini, aşk dolu bir öpücük kondur yorulmak bilmeyen yanağına. İhtimal ki, sahip oldukları aklına gelmiş ve solgun yüzü çoktan kavuşmuştur aydınlığa.