İki kadın bir adamlı klişe konunun farklı ve “bizden” işlendiği bir hikâyenin “öteki”si Devin Özgür Çınar. Devin “hareket etmek” demek. İsminin hakkını verecek kadar hareketli kendisi. İkinci Bahar’ın “Cennet”i, Geriye Kalan’ın “Zuhal”i şimdilerde ödül aldığı filmin vizyona girmesinin heyecanını yaşıyor. Çınar’la filmi, kadın-erkek ilişkilerini ve “öteki”leri konuştuk.

Filmde evliliğimi, aldatmayı mı izleyeceğiz?

Evliliği, insanların evliliklerini koruyabilmek için ne kadar kayıtsız kalabileceklerini, ne noktaya gidebileceklerini izleyeceğiz. Evliliğin bu kadar kutsanması, kadınlar için bir meslek haline getirilmesi, gelir kapısı olarak görülmesi, kadınların kendilerini yok edip sadece evliliğin içinde var etmeye çalışmaları anlatılıyor. Adı evlilik ama aslında bir şirket...

Evlilik sizin için ne anlama geliyor?

Benim için önemli olan kurduğum ilişkinin kalitesidir, yakınlıktır. Evlilik, hayatımda hedef olmadı. İmza atarak hayatımın değişeceğini düşünmüyorum.

“Sanki erkek edilgenmiş gibi..”

Günümüz kadın-erkek ilişkilerinin temel sorunu ne?

Hızlı ve önünde çok fazla seçenek varmış gibi duran bir sistemin içinde yaşıyoruz. İlişkiler artık tamamen anlık onaylanma, beğenilme üstüne kuruluyor. Kafalarımızda mutlulukla, aşkla, sevgiyle ilgili bize dayatılan bir resim var. Yapay, gerçekliği olmayan, hayata uymayan ve herkesin peşinde olduğu bir resim.Başarılı olmanın kuralı mutlu bir ilişkinin olmasından geçiyor, gibi bir hale geldik. Mutluluk reçetelerle gelebilecek bir şey değil. Kadınlar sistem tarafından bu formülün peşinden koşturuluyor. O kadınlardan biri olan filmdeki evli kadın Sevda’nın köşeye sıkışmış olması, hiçbir şey yokmuş gibi davranmaya çalışması bana çok acıklı geliyor. Resmin bir parçasıysan, önemli olan oymuş gibi davranılıyor.

İlişkilerinizde hiç “öteki” kadın oldunuz mu?

Legal bir ilişki yaşıyorsan herkes bizdendir. İllegal bir ilişki yaşıyorsan öteki olursun. Ben hayatımda o anlamda hiç diğer kadın olmadım.

Kadın mı “öteki”, yoksa bir erkek tarafından “ötekileştirilen” kadınlar mı var?

“Evli olan birine karşı nasıl bir şeyler hisseder” diyerek ötekileştirmek var. Erkek egemen bir dünyada kadınların daha az hakkının, hukukunun olduğu, erkeklerden daha geride durdukları bir toplum olduğu için kadınlar öteki oluyor. Öteki kadındır yuvayı dağıtan, o ayartmıştır... Erkek çok edilgen bir noktada tutuluyor. Onun kendi iradesinin olduğu göz ardı ediliyor.

“Kimse aşkla ilgilenecek durumda değil”

Filmdeki iki kadını anlatmanızı istesem...

Sevda, evlenmek, iyi bir anne, eş olmak üzere yetiştirilmiş bir kadın. Hayattaki tek motivasyonu evliliğinin sürmesi. İlişkisi sevgisiz, sevişmesi mecburiyetten. Zuhal riski göze alan, gemileri yakıp gidebilen, temkinsiz bir kadın. Bu da bir şekilde başına bela oluyor.

Aldatma, “iki kadın bir adam”lı hikâyeler Türk sinemasında en az zengin kız-fakir çocuk kadar klişe bir konu. Sizin filminizi diğerlerinden farklı kılan ne?

Kadınların kanıksadığı, canlarını yakan pek çok ayrıntıyı görüyoruz bu filmde. “Benimde başıma gelmişti” dedirtiyor. İlişkilerdeki sevgisizlik, korkunç iletişimsizlik gösteriliyor. İnsanların bu sistemin içinde bir kurban olmalarını, insanlıktan çıktıklarını görüyoruz. Bu film o söz ettiğiniz filmlerdeki kutsanmış aşkların yalan tarafını, hatta kimsenin aşkla ilgilenecek durumda olmadığını gösteriyor.

"Ötekilerin yanındayım"

Altın Portakal’da ödülünüzü tüm “ötekiler” adına aldınız. Kendinizi öteki hissettiğiniz oluyor mu?

Olmaz mı... Hayatta böyle çok hissettim ve muhtemelen de hissedeceğim. Çünkü bu yapıda bir insanım.

Türkiye’de kimler “öteki” sizin gözünüzde?

Başkalarından farklı duruş sergilediğin her konuda öteki oluyorsun. Toplumun ötekileştirdikleri var ve ben de hayatım boyunca onların yanında yer almaya devam edeceğim.

Röportaj: Hatice Tunç