Ünlü balet Tan Sağtürk, yıllardır kendi kurduğu Tan Sağtürk Akademi’de binlerce öğrenciye sanat eğitimi veriyor. Sağtürk, bu eğitimleri bir adım daha ileri taşıma düşüncesiyle Türkiye’de ilk olacak bir üniversite bölümünü hayata geçirmek üzere İstanbul Bilgi Üniversitesi’nde çalışmalara başladı.

Tan Sağtürk kendi adını taşıyan akademiyi kurma hikâyesini anlatırken “Sanat eğitiminde öncü olmak, sanatı yaygınlaştırmak ve değer yaratmayı amaçladım” diyor. Ünlü balet bu ilkeler doğrultusunda çıktığı yolda, okulundan mezun ettiği yüzlerce öğrencinin eğitim hayatlarının devamı için çok yenilikçi bir adım attı. Bilgi Üniversitesi işbirliği ile hayata geçirilmek üzere olan proje Türkiye’de bir ilk olacak. Üniversitenin bünyesinde açılacak Dans ve Sahne Sanatları Tasarım Bölümü içeriği zengin bir müfredatla Türkiye’nin yeni sanatçılarını yetiştirecek. 2015’de hayata geçmesi planlanan bölümün bölüm başkanı ise Tan Sağtürk olacak.

Nereden çıktı bu fikir?

Tan Sağtürk Akademi’den yüzlerce öğrenci mezun oldu. Tabii öğrencilerin akıllarına “Mezuniyetten sonra ne yapacağız” sorusu takılmaya başladı. Milli Eğitim Bakanlığı mezun öğrencilere okul açma ve öğretmenlik yapma gibi olanaklar sunsa da öğrenciler daha fazlasını istiyor.

Devlet konservatuarları yeterli değil mi?

Onlar bizi yetiştirdi ama bünyelerinde hiçbir alternatif çalışma yapılmadı. Biz uluslararası okulların müfredatlarını araştırdık ve bulduğumuz eksikleri de tamamlayarak yepyeni bir bölüm kurmaya karar verdik.

Heyecanlı mısınız?

Hem de çok. Büyük bir buluş yapmış gibi hissediyorum. Çünkü Türkiye’de hatta Ortadoğu’da bir ilki gerçekleştirmiş olacağız.

Bölüm hangi fakülteye bağlı olacak?

Bir güzel sanatlar fakültesinin kurulması arzulanıyor fakat yetişmemesi durumunda iletişim fakültesine bağlı olacak.

Bu bölümden mezun olanlar hangi mesleği yapabilecek?

Kareograf, kostüm tasarımcısı, hareket fotoğrafçısı olabilirler. Çocuklar sahne ve ışık dersi, akrobasi ve bale dersi de alacaklar. Felsefe de öğrenecekler. Dolayısıyla felsefe yapabilen entelektüel dansçılar yetiştireceğiz.

Bölüme girebilmek nasıl mümkün olacak peki?

Yetenek sınavıyla alacağız. Sadece bizim okullarımızdakiler değil, Türkiye’deki diğer yetenekli çocukların da eğitim alması için uğraşacağız. Mezun olanlar için iş imkânı da yaratmak istiyoruz.

Kendinizi bir anda bir üniversitenin bölüm başkanı olarak bulacaksınız. Bunca yıl akademik kariyer yapmış hocalarla aynı klasmanda olmak nasıl bir duygu?

Hiçbir zaman bana yakıştırılan sıfatların altına girmemeye çalıştım. Hep üzerinde kalmayı denedim. Bölüm başkanı olmaktan ziyade yapabileceklerimi düşününce heyecanlanıyorum. Kolektif bir iş yapıyoruz neticede.

Bu kadar mı?

Meslek hayatımda 35. yılı devirdim. Birikimim çok ve hâlâ aktif olarak çalışıyorum. Başta olmak benim için dert değil. Bale zaten sanki akademik bir kariyer yaparmışçasına elit durmayı gerektirir. Öteki türlü sokağa inmiş olursunuz. Tabii ki heyecanlıyım. Cumhuriyet tarihinde bir ilki gerçekleştiriyoruz, inanılmaz güzel bir duygu.

‘İstanbul, Alaçatı’yı yeniden yarattı’

Oyunculuğa tamamen ara mı verdiniz?

Oyunculuk zaten benim mesleğim değil. Sadece arada gelen teklifleri değerlendirdim. Kendimi hiçbir zaman oyuncu olarak görmedim. Ben işimi yapıyorum. “Güzel bir iş gelirse yaparız” bile demeyeceğim. Öncelik gerçek mesleğimde...

İş dışında ne yapıyorsunuz?

Sabah 9’dan akşam 12’ye kadar çalışıyorum. Eşim ve kızım arada buraya (prova yaptıkları sahneye) görmeye geliyorlar. Hatta kızımla bir haftadır görüşemedik.

Çok yoğunmuş...

Eşim, işinden bu kadar keyif alan biriyle olduğu için çok mutlu. Kızım biraz özlüyor olabilir. Şimdi bir de oğlumuz olacak. Haftanın 7 günü çalışıyorum ama yazın bütün vaktimi de aileme ayırıyorum.

Yaz tatili için nereyi tercih ediyorsunuz?

Çeşme Alaçatı’da bir evimiz var. Hatta şimdi bir tane daha ev yaptırıyoruz. Bütün yaz oradayız.

Çok kalabalık değil mi?

Yazın küçük bir İstanbul gibi görünüyor. Ben İzmirliyim. Alaçatı’nın eski günlerini de çok iyi biliyorum, bence İstanbul Alaçatı’yı yeniden yarattı. Çeşme, Bodrum gibi bozulabilecek bir yer değil.

Röportaj: Aslı Öztürk