Keanu Reeves’in samuraylar arasında önceleri itilip kakılan sonra da kahramana dönüşen bir karakteri canlandırdığı “47 Ronin”, öldürülen lordlarının intikamını almak isteyen savaşçıların hikâyesini anlatan fantastik bir macera.

Usta Japon yönetmen Akira Kurosawa’nın filmlerinden bu yana, feodal dönem Japonya’sı, bildiğimiz dünyanın dışında mistik, egzotik bir atmosfer vaat eder. “47 Ronin” bu yarı gerçek yarı masalsı dekora cadıları, büyücüleri ve canavarları ekliyor. Ama tüm bu fantastik dokunuşlara rağmen türün kanlı ve sert özü yerli yerinde duruyor. Film; onur, gurur ve görev duygusunun her şey anlamına geldiği, erkeklerin sürekli savaşıp dövüştüğü bir dünyada geçiyor.

Öykü hem efendilerini hem de samuray olma haklarını kaybederek “ronin” durumuna düşen bir grup erkeğin verdiği onur savaşı üzerine kurulu. Ana karakterimiz ise efendisi ve onun kızı Mika (Ko Shibasaki) dışında kimse tarafından sevilmeyen, olağanüstü savaş yeteneklerine sahip Kai adında bir melez (Keanu Reeves)... Kai roninlerin yanında hem aşkı hem onuru için sonuna kadar mücade ederken kendi karanlık geçmişiyle de yüzleşiyor. Açıkçası, ilginç, çarpıcı ya da derinlikli bir öyküden söz etmemiz mümkün değil. Hem karakterler hem de karakterler arasındaki çatışmalar sığ ve tek boyutlu. Ama senaryo, ilgiyi sürekli ayakta tutan sağlam bir olay örgüsü ve yapısal olarak başarılı bir teknikle yazıldığı için film kendini baştan sona izlettiriyor.

“47 Ronin” in en cazip yanı, 70’li yılların fantastik Uzakdoğu macera filmlerine çağımızın 3D formatını ve dijital özel efekt teknolojisini getirmesi. Yönetmen Carl Rinsch kayıtlara geçen bu ilk uzun metrajlı filminde yüksek bütçenin hakkını veren bir iş çıkarıyor. Rinsch, yer yer baleye çevirdiği kılıçlı dövüş sahnelerindeki başarılı montajı, koreografisi ve kadrajlarıyla dikkat çekiyor. Bu arada aksiyon ve macera kadar hüzün duygusunu da hiç ihmal etmiyor. “47 Ronin” gözü yaşlı, kederli bir film...

Fantastik dünya

Japon aksanıyla İngilizce konuşan oyuncular “olayların eski Japonya’da geçtiği imajı”nı epeyce zedelese de, prodüksiyon tasarımcısı Jan Roelfs’in Kurosawa filmlerinden ve Hong Kong dövüş filmleri estetiğinden izler taşıyan çalışması bu açığı kapatıyor. Görüntü yönetmeni John Mathieson’un koyu renklerle bezeli pastoral tabloları ise seyirciyi fantastik bir dünyaya götürüyor. Tüm bu cilalı görselliğine rağmen “47 Ronin”in hafızalarda iz bırakacak bir film olduğunu sanmıyorum. Ama aksiyon macera tutkunu seyircileri oyalayacağı ve onlara iyi vakit geçirteceği kesin.

Aile olmanın hikâyesi

Günümüzün eğitimli, kentli orta sınıfları, çocuk sahibi olma konusunda geçmiş kuşaklar kadar istekli değil. Eskiden evlilik ve çocuk herkes için bir tür “paket program” gibiyken, günümüzde evlilikler artık çocuksuzda yürüyebiliyor. “Senin Hikâyen”deki Hakan (Timuçin Esen) ve Esra (Selma Ergeç), 7 yılı çocuk yapmadan geçirmiş bir çift. Üstelik, Hakan’ın annesinin (Nevra Serezli) yoğun ısrarlarına karşın hâlâ bir kararları da yok. Esra, Paris’te teklif edilen işi isterken, Hakan iş hayatındaki olumsuzluklar nedeniyle huzursuz...

“Senin Hikâyen” Esra ve Hakan’ın verdikleri kararın sonuçları üzerine bir film. Çocuk sahibi olmak ya da olmamayı tartışmaktan ziyade çocuk geldikten sonra yaşanan değişimlere odaklanıyor. İki insanın “baba ve anne”ye dönüşüm sürecini gözlerken, babaanne ile torun arasındaki “hayati ” ilişkiye de dikkatimizi çekiyor. Belli ki Tolga Örnek’in amacı aile olmayı öven, eski Ertem Eğilmez filmlerinin sıcaklığın da, seyirciyi ağlatan ve güldüren duygusal bir film... Fakat ele aldığı konuya yeni bir hava getiremeyen, bildiğimiz şeyleri söyleyen, düz bir öyküden yola çıkıyor. Karakterler değişim geçirse de dramatik çatışmalar açısından güçlü bir film yok önümüzde.

Tolga Örnek yönetmen olarak ayrıntıları iyi işlemek için elinden geleni yapıyor. Bol müzikli, akıcı kurgusuyla sürükleyici olmayı da başarıyor. Ama “Senin Hikâyen”, bence Örnek’in daha önceki “Devrim Arabaları ” ve “Kaybedenler Kulübü” gibi filmlerinin yanında sönük ve iddiasız bir çalışma.

Yazı: Mehmet Açar