Denis değil Demis.

Bu maddeyi şarkıcının adını “Dönis” diye telaffuz edenler için hazırladım. Hatta daha da ileri gidip Dönis Ru Sos diyerek Meksika kökenli Amerikalı kıvamına getirenler için. Sonra adını bile telaffuz edemediğiniz adamın şarkılarıyla içleniyorsunuz, ayıp oluyor.

Ritsos değil Roussos.

Bir de Yunan olduğunu bilip Yannis Ritsos’la karıştıranlar var. “Şarkıları gibi şiirleri de nefismiş,” diyorlar. Karıştırmayın. Ritsos şair, Roussos şarkıcı. İkisini de ayrı ayrı sevin. Büyük yürekli insanlar onlar. Birbirlerini kıskanmazlar.

Romancı olan Dos Pasos.

“Yok artık, roman da mı yazıyormuş? Bu kadar yeteneğe de pes doğrusu” diyenlere hiç girmeyeyim diyorum ama maalesef onlar da var aramızda. “42. Paralel” John Dos Passos’un romanı, Roussos’un değil.

Goodbye my love goodbye.

Şimdi en sevilen şarkısına geçebiliriz. Bu da benden: Lisede, kendisiyle daha fazla yakınlaşırım umuduyla kan kardeşi olduğum kız (şimdinin kankası), “İnsan kan kardeşine âşık olur mu hiç!” diye postayı koyduğunda defalarca dinlediğim şarkı. (Kaseti başa sar, dinle. Allah’ım ne büyük eziyet!)

Unforgettable 9

İşte o başa sardığım kasetin adı bu. Şahsen ben “Öldüren Slowlar” diye anarım kendisini. B yüzünün dördüncü parçasıydı “Goodbye my love goodbye.” “Kan kardeşi olunca n’oluyorsa?” diye içlenirdim dinlerken. Aşka gel!

Kaçlıydın sen abi?

Demis Roussos’un öldüğünü duyunca yeniden dinleyeyim dedim adamı. Hem anılar falan. O sırada arkadaşım aradı. Fonda duyunca sordu kim diye. Söyledim, tanımadı. Bir de dalga geçti, “Kaçlıydın sen abi, altmış yedili mi?” diye. “Be hey cahil!” dedim ben de. “Bach dinleyince bin altı yüzlü mü oluyorsun?” Laf aramızda genç sayılırım hâlâ.

Israrla dinleyin.

Özellikle sevgili durumları boka sardığında. Aşk eskimediği sürece Demis Roussos şarkıları eskimez.

Yazı: Erkut Özal