1 yıllık güzel giden bir ilişkimin sonunda evlilik teklifi aldım ve nişanlandık. Gerçekten bana aşık bir nişanlım vardı. Ben de onu seviyordum ama aşık olduğumu söyleyemem. Fakat gerçekten birbirimize saygı duyan ve sevgi dolu bir çifttik. Birçok insan tarafından örnek gösterilen bir çift olduğumuzu dahi söyleyebilirim. 3-4 ay önce nişanlandığım nişanlımdan 2 hafta önce ayrıldım. Aramıza bazı anlaşmazlıklar oldu ve ayrılmak zorunda kaldık. Gayet medeni bir şekilde ve birbirimizi üzmeden ayrıldık. Fakat inanıyorum ki o benden daha çok üzülmüştür. Bu durum beni tabii ki üzdü fakat zamanla unutmaya çalışıyorum, yine de ruh halimin tamamen düzeldiğini söyleyemeyeceğim.

Geçen hafta işe giderken nişanlımdan önceki sevgilimle karşılaştım. İlişkimiz 3.5 yıl sürmüştü ve işte ona gerçekten aşıktım, o da bana. Zaten nişanlımla da bir daha aşık olamayacağıma inandığım için mantığımı dinleyerek sevdiğim birini bulduğum için nişanlanmıştım o ayrı. Saygısızlık yapıyorum gibi gelmesin size, tamamen mantığımla düşündüğüm, sevgi ve saygı beslediğim birini bulduğum için kendimi gerçekten şanslı hissettim bu dönemde o ayrı. Fakat karşılaştığım eski sevgime olan hislerimi bir daha ömrüm boyunca yaşayamayacağıma oldukça emindim ve hala eminim. Üniversite döneminde tanıştık ve birbirimize tamamen uyumlu bir çifttik. Bazı şeyler tıpkı nişanlılığımda olduğu gibi olmadı mı olmuyor. İlişkimiz bitmek zorunda kaldı ama ben onu hiçbir zaman unutamadım. İnanıyorum ki o da beni unutmadı. Hayatında birinin olup olmadığını inanın ki bilmiyorum. Hiçbir zaman da bunu araştırmaya uğraşmadım çünkü bir daha asla bir araya gelmeyeceğimizi biliyordum dolayısıyla ümidim yoktu onun bana dönme ihtimalini araştıracak kadar.

Dediğim gibi işe giderken karşılaştık ve birbirimizin halini hatrını sorduk. Yeni bir işe girmiş ve şu an güzel gidiyormuş, onun adına çok mutlu oldum. Nişanlandığımı öğrendiğini biliyordum. Gözü birden yüzük parmağıma gitti ve yüzüğümün olmadığını görünce şaşırdığını yüz ifadesinden anladım. Bana bu konu hakkında hiçbir şey sormadı, sorar diye bekledim ama sormadı. Ona olan hislerimin azalsa da bitmediğini fark ettim o an. Çok kötü hissettim kendimi. Zaten tamamen toparlayamadığım bir dönemdeyim kendimi bu da üstüne tuz biber oldu. Onun ellerine baktım, yüzük yoktu. Buna mutlu oldum ve beni unutamadığını düşündüm bir an. Biraz hal hatır sorduktan sonra ayrıldık. Duygularımızın bitip bitmediğinden emin değildim. Bu karşılaşmamız bir işaret miydi yoksa? Ou görünce sanki her şey eskiye döndü. Duygularım da eskiye döndü, ne yapacağımı bilemedim. Hislerimi konuşurken yansıtmamaya çalıştım ama gerçekten nasıl davranacağımı bilemiyordum.

Kafamı karıştıran bu karılaşmanın bana hiçbir katkısı olmadı. Aksine ona karşı duygularımın bitmediğini anladım. Geri dönüşü olmayan bir ilişkimiz olduğunu biliyorum. Boşuna umutlanmayacağım evet ama peki ya onu nasıl unutacağım? Bundan sonrasında yoluma bakabilmem için bu hissi atlatabilmem lazım...

Rumuz: Ayşegül