Bir şekilde hikayeler oluşuyor.
Birleşiyor, kesişiyor, ayrılıyor yollar.
Bu hikayenin kahramanı sen değilsin ama
Gidenler kahraman olur mu hiç?
Sahi gittin mi?
Ya ben ?
Vaz mı geçtim? Kayıp mı ettim?
Bir kahve kokusunda hatırlıyorum sadece seni
Piraye gibi...
İki mısır tanesi var elimde,
Gelişinden ve gidişen hatıra.
Unutmuşum,
Bir de kağıt mendil
Ağlarken gözlerimi sileyim diye verdiğin
Ama artık ihtiyacım yok onlara,
Gelip alabilirsin.
Gelme ya da
Hatta hiç gelme...
Git.
Daha uzaklara
Şimdi ben vazgeçtim,
Her kaybeden vazgeçermiş.
Buldum ama
İçimde arayıp buldum
Beni.
En çok buna ihtiyacım varmış
Ben bende mutluymuşum.
Sende kayıpmışım.
Ortada bir sen kalmayınca anladım.
Sahi, bendeki seni bilseydin yine gider miydin?
Söylemiş miydim sana?
Sen gülerken sanki dünyadaki tüm çocukların
Umutları varmış,
Ayakları üşümüyormuş,
Karınları tokmuş,
Sıcak bir yuvaya sahipmiş gibi hissettiğimi?
Beni her şeyin güzel olacağına inandırmıştın ya
İnanmışım işte ne yapayım?
Zaman geçtikçe unutuyorum
Canımın nasıl yandğını,
Bunu nasıl yaptığını.
Sanırım seni yavaş yavaş affediyorum...
Ya da bilmiyorum
Özledim herhalde
Ondan bu hallerim...
Bir keresinde ''Bana iyi geldin.'' demiştin ya hani?
Sen de bana iyi gelir misin?
Gelecek misin?
Çok Marslı Sevgili
Facebook Yorumları