ABD’yi ve dünyayı kurtaran, vurduğu yerden ses getiren sert erkek aksiyon kahramanlarının dönemiydi 80’li yıllar. Hizmet ettikleri devlet ve içinde yaşadıkları toplum tarafından genellikle dışlanan bu kahramanlar, tüm dünyada muhafazakârlığın yükselişiyle paralel olarak 10 – 15 yıl boyunca sinemaya ağırlıklarını koydular. Sonra yerlerini resimli romanlardan gelen ve daha gerçekçi psikolojik sorunlara sahip kostümlü, maskeli kahramanlara bıraktılar.

Stallone 2010’da, “Cehennem Melekleri”yle, testosteron saçan fanilalı, montlu erkekleri yeniden karşımıza getirdi. Kimsenin beklemediği bir gişe başarısı elde edince, ikincisini de geciktirmedi. Stallone, senaryosunu bu kez Richard Wenk’le yazdığı filmini çağdaş aksiyon türünün olmazsa olmazı haline gelen geniş çaplı bir çatışma ve aksiyon sahnesiyle açıyor. Paralı askerlikle iştigal eden ekibimiz, Çinli bir milyoneri kurtarmak için yaptıkları baskında eli silahlı yüzlerce adamı öldürüp huzur içinde yuvalarına geri dönüyorlar. Aldıkları yeni iş ise onları Balkanlar’a, Soğuk Savaş’tan kalma gizli madenlere ve masum köylüleri köle gibi çalıştıran bir suç örgütüne kadar götürüyor.

“Rüya takımı”na yeni transferler

Komünizmin külleri arasında, inandırıcılıktan uzak vasat, sığ bir hikâyeyle ilerleyen “Cehennem Melekleri 2” konvansiyonel nitelikli bir “dövüş ve çatışma mönüsü”ne sahip. İlk filme oranla dövüş koreografileri ve çatışma sahneleri daha iyi. Ama “Cehennem Melekleri 2”yi asıl çekici kılan unsur oyuncu kadrosu. Yeni kuşaktan Jason Statham, Jet Li gibi isimleri bir yana bırakırsak, 80’lerin “rüya aksiyon takımı” yine karşımızda. Üstelik iki yeni transfer var.

Biri kötü adamların lideri olan Jean-Claude Van Damme, diğeri ise kritik anlarda öyküye dahil olan “yalnız kurt” Chuck Norris. Öte yandan Bruce Willis ve Arnold Schwarzenegger, tadımlık da olsa, filmin mizah duygusuna yine çok büyük bir katkıda bulunuyorlar. Filmin en eğlenceli bölümleri zaten bu kahramanların karşı karşıya ya da yan yana geldiği sahneler. Bu bölümlerde “Cehennem Melekleri 2”, artık müzelik olmuş aksiyon kahramanlarını yâd eden, hatta kendisiyle dalga geçen postmodern bir filme dönüşüyor, kahkahalarla seyrediliyor. Sanırım ilk filmde Stallone, Willis ve Arnie’yi bir araya getiren kilise sahnesinin aldığı tepkilerin ardından böyle bir yol izlenmiş ve bence çok da iyi edilmiş. Böylelikle, “Cehennem Melekleri 2”, ilkine oranla daha eğlenceli ve komik bir film olmuş. Ama sadece meraklısı için... 80’ler usulü bol testosteronlu aksiyonun tarihe gömülmesinden memnun olanlar uzak dursun.

Haber: Mehmet Açar