Merhabalar herkese kötü insanlar :)

Sözlerime şöyle başlamak istiyorum: “Ağlayacaksanız oynamayalım”. Bunu neden diyorum? Çünkü bıktım. Kimin kitabını okusam, makalesine baksam hep aynı sözler:

-Çok üzdüler, di mi?

-Çok kırıldın, di mi?

-Yıkıldın ama ayakta da değilsin di mi?

-İnsanlar hep kötü, di mi?

-Bi sen iyisin di mi?

Aynen canım. Bi o okurun iyi, başka herkes kötü. İşte böyle böyle bütün okurların kötü yönleri hep beslendi, kimse kendinin bencil, kırıcı, alaycı, sorumsuz, riyakar olduğunu hatırlamadı. Hep o yönleri kapatıldı çünkü yazık, o üzülmüştü, yıpranmıştı, melekti o.

Kim seni istemeden, nasıl üzebilir? Ya da sen birini kırdığında nasıl kalbini almazsın? Bu hayatta en büyük eleştiri kişinin kendine yaptığı eleştiridir. Neden büyüktür? Çünkü yapılması en zor eleştiridir, insan hiç ister mi eleştirilmek? Konuşmak bedava çünkü konuşmanın vergisi yok. Bence şimdi ve her zaman yazabildikçe başta kendimin ve hepimizin unuttuğumuz, yok saydığımız ve bi an önce düzeltmemiz gereken ruh hastalığımızı tedavi edelim çünkü o makyajla kapanmıyor.

Sözlerime kitabımda tam olarak dikkat çekmek istediğim noktaya uygun bir sözle başlıyorum:

Yalanlamak ve reddetmek için okuma! İnanmak ve her şeyi kabullenmek için de okuma! Konuşmak ve nutuk çekmek için de okuma! Tartmak, kıyaslamak ve düşünmek için oku! Francis Bacon

Lütfen bu kitabı da diğer kitaplarınızı da eleştirmeden okuyun. Bütün okuduğumuz kitapları hemen hayata uygulamaya çalışmak çok saçma oluyo, lütfen vazgeçelim. İşte bu kişisel gelişim kitaplarının bıraktığı en yanlış intiba bu! Biz hemen uygulamak, o kitapta anlatılan olmak istiyoruz ama içerideki kötü ruhumuzu temizlemeden, kini, nefreti içimizden atmadan şu tarz diyaloglarla karşılaşıyoruz:

Örneğin:

A kitabımızda “Kırıldığının farkındayım, dünya senin üstüne geliyor, herkes seni incitti ama sen asla pes etme kalk ve özgüvenini yükselt” diyor. Kitabı okuyan Selin hemen olayı şöyle anlıyor “Ben çok güzelim, dünyada benden başka kimse yok, ben en başarılıyım, en güçlüyüm.” Sıkıntı nerde şu an? Böyle düşünmesinde bence çok sıkıntı yok. Sorun, bu düşünceler içindeki bencilliği, kini, öfkeyi artırıyor!

Zeynep Özge