Teknolojiyle olan ilişkimizin evrimi günden güne göz korkutmaya başladı. Artık günümüzde yeni teknolojik aletlerle inanılmaz bir hızla ve aslında üzerimizdeki etkilerini pek de düşünmeden tanışıyoruz. Geçtiğimiz günlerde Amazon, çocuklar için hoparlör robotlar satışa sundu. Bu hoparlör robotlara Alexa ismi verildi. Alexa çocuk dostu olarak nitelendiriliyor ve çocuğunuza okuyabilecek yüzlerce kitaba sahip. Ayrıca Alexa çocuklarınız tarafından yöneltilebilecek bazı sorulara verebilecek net ve çocuklara uygun cevaplara da sahip. Aslında bakıldığı zaman çocuğunuzun beyninin ne çeşit bilgilerle doldurulduğunu kontrol edebilmek için güzel bir araç. Peki böyle bir ürüne yapay bir ebeveyn mi denilebilir mi? Bu sorunun net bir cevabı şu anlık yok. Ortada olan korkutucu gerçek ise bu tarz teknolojik aletlerin sınırlarını hala tam anlamıyla çözememiş olmamız. Örneğin robot Alexa’nın yerine getiremeyeceği ebeveynlik görevleri...

Ebeveynliğin temelinde çocuğa sevgi ve şefkat vermenin yattığı düşünülürse robotların bu alanlara girmesi ve çocuklarla duygusal bağ kurmaya başlama ihtimali bile aslında çok ürkütücü. Bu tarz asistanların üretilmeye başlandığı geçtiğimiz yıllarda robotların çocuklara kaba olmayı öğrettiğine dair bir söylenti vardı. Bunun sebebi ise robotların sorulan sorulara direkt olarak cevabı vermesiydi. Fakat yeni çıkarılan bu hoparlörde Alexa, çocuklara sordukları sorunun cevabını vermeden önce "Bu sorunun cevabını söyler misin lütfen?" gibi nazik bir cümle duymak istiyor. Bu da aslında ebeveynlerin çocuklarını eğitirken kullandıkları yöntemin bir tür taklidi...

Aslında düşünüldüğü zaman bu tarz davranışların çocuklara öğretilmesi oldukça yararlı fakat bunların ebeveynler tarafından öğretilmesinin daha iyi olup olmayacağı yani bu robotların sınırının nerede olması gerektiği ise büyük bir tartışma konusu. Buradan da anlaşılabileceği gibi teknoloji hayatımızı her ne kadar kolaylaştırmış olsa da hayatımızı uzun vadede ne derecede etkilediğini anlamak konusunda hala kötüyüz. Düşünün ki teknolojiye, üretilen yeni robotlara çocuk yetiştirme konusunda tamamiyle güveniyoruz ve çocuklarımızı onlara emanet ediyoruz. Peki o zaman ebeveynler olarak bizlere hangi görevler kalıyor?

Düşünelim ki Google, çocuğunuzun yaramazlık yapmaya hazırlandığını tespit edebilen bir sesli ve görüntülü kontrol sistemi geliştirdi. Bu sistemin işleyişi de şu şekilde; robot öncelikle çocuğunuzun geldiğini algılıyor, daha sonra da harekete geçtiğini ve yaramazlık yapmak üzere olduğunu fark ediyor. İşte bu noktada siz eğer isterseniz bu robotun sesli bir şekilde çocuğunuzu uyarmasını sağlayabiliyorsunuz. Bu bahsedilen robot Google’ın gerçeğe geçirilmemiş projelerinden sadece biri. Fakat eminiz ki bahsettiğimiz bu tasarım robotların yavaş yavaş ebeveynliğe gelecekte nasıl daha fazla dahil olacağının büyük bir göstergesi.

İşten eve yorgun geldiğinizde ya da çok hasta olduğunuzda çocuğunuzun dakika başı soracağı sorulara cevap vermesi için robotlara sahip olmak iyi bir fikir olabilir. Fakat bu çocuğunuzu sizi rahatsız etmesin diye televizyonun önüne bırakıp gitmekten ne kadar farklı sayılabilir? Aslında düşündüğünüzde daha da kötü bir durumdur. Çünkü televizyonunuz çocuğunuzla duygusal bağlar kurmaya çalışmaz fakat robotun amaçları arasında bu da var.

Gelecekte çocuklarınızın mikrofonlar, ekranlar ve robotlar eşliğinde büyüyebileceğini düşünebiliyor musunuz? Belki bu olasılıklar çok da yakınımızda olmasa da şunu fark etmeliyiz ki bu robotlar bir çocuğun sorularına bir anne babanın verebileceğinden daha hızlı cevap verebilmekte, daha dikkatli dinleyebilip konuşabilmekte. Bu da ebeveynlik kavramının robolar sayesinde çok hızlı bir şekilde değiştiğinin ve aslına bizlerin de bu değişimlere çok da kafa yormadan kabullendiğimizin bir göstergesi.

Kaynak