Toplumsal yaşamın ilk ve en küçük topluluğu ailedir. Aile toplumun temelidir. Aile içinde birlik, bütünlük, huzur ve barış olmazsa bu olumsuzlukların büyük bir bölümü toplumsal yaşama da yansır. Aile toplum için bir bütünlük örneğidir, bütünlüğü sağlayan tek bağ ise sevgidir. Sevgisiz, huzursuz, kavga dolu bir ortamda yetişen genç kendini yalnız ve çaresiz hisseder. Yalnızlığını paylaşmak ve kendini güçlü, önemli bir insan olarak gösterebilmek için suç örgütlerine katılabilir, toplumda terör yaratan olumsuz alışkanlıklar edinebilir. Çünkü bu durumlara düşen gençler araştırıldığında; ortaya çıkan tek sorumlunun, çocuğunu sevgi içinde büyütemeyen aileler olduğu anlaşılmıştır.

Yaradan, aile birliğini ister, bu nedenle dünya, insanların birlikte yaşamaları üstüne kurulmuştur. Bütünlüğü sağlamak için dinsel kurallar konulduğu gibi, kadın ve erkeğin birlikte yaşamasını kolaylaştıran fiziksel ve cinsel çekim sağlayan hormonlar ile birliktelik güçlendirilmiştir. Kadın ve erkek tüm nitelikleri ile birbirlerinin tamamlayıcısıdırlar. Ailelerin biyolojik birlikteliklerine temel olan genleri ve ailenin ruhsal birlikteliğini en yüce duygularla bütünleştirecek sevgi, şefkat ve merhameti kullarının yüreğine kendi nefesi ile yerleştirmiştir. Neslin devamını sağlayan cinsel arzu, canlıları en çok etkileyen yüce bir duygudur. Bu duygu ile yaşamı bütünleştirmek amacıyla erkek ve dişiyi, en hızlı ve en çok üreyen hormonlarla zenginleştirmiştir. Genler vasıtasıyla verdiği fiziksel ve duygusal benzerlikler ile kullarının birlikteliğini güçlendirmiştir. “Genler” ebeveynlerinden çocuklarına geçen ve belirli bir karakteristiği taşıyan biyolojik birimler anlamında kullanılmıştır. Organizmanın bireysel özelliklerine ilişkin nitelikler içerirler. Örneğin ten veya saç rengi, boy ve göz rengi gibi benzerlikler ailenin bütünlüğünü simgeler. Her genin ayrı bir şifresi ise insanın benzersizliğini oluşturur.

Genlerden kaynaklanan yetenekler ve benzerlikler ile aile alışkanlıkları, örfleri, gelenekleri ve aile ahlakı oluşur. Aile bütünlüğe ulaşır. Aile bireylerinden her biri diğerinin mutluluğunu görmeden, acılarına çare olamadan, yalnızlığını paylaşamadan kendisi mutlu olamamalıdır. Aile yapay bir topluluk değildir. Dünya değerleriyle, akılla, istekle katılınan bir birlik değildir. Yüce Yaradan’ın planlarıyla, seçimiyle ve verdiği görevlerle içine doğulan bir topluluktur. Aile ruhsal değerlerimizin ışığıyla aydınlanmalı, hakka, hukuka, adalete bağlılık ile huzur sağlamalıdır. Ailenin tüm bireyleri kendi özgürlükleri içinde güçlerini, yeteneklerini, bilgi, birikim ve deneyimlerini geliştirmeli; bu gelişim için aile birliğini en büyük destek olarak görmeli ve ailenin her gereksinimini hissettiğinde her şeyi ile hizmete hazır olmalıdır.

Yaşamda hiçbir şey bir anne kadar kutsal, hiçbir şey bir baba kadar güven verici ve hiç kimse bir kardeş kadar yakın dost olamaz. Hayatın sıcaklığı, paylaşmanın güzelliği, sevginin sınırsızlığı ve doyumsuzluğu bir aile içinde olduğu kadar büyük özveri ve mutluluk dolu biçimde yaşanamaz. Aile bir insanın sığınağı, yuvası, en değerli varlığıdır.