Bizim sevdamız, biz hep iki kişiydik!


Rüyalarda gördüğü sevdanın peşine düşmüş kaf dağının arkasındaki hayallerini arayan iki anka kuşuyduk!


Ankayı meşreb edebiyle acılarına baş eğmeden büyüttükleri sevdaya sevdalı iki nehir misali birbirimize akardık.


Paylaşırken acı ekmeğimizi ağlaşırdık geceleri, bitmeyen umutlarımıza İçerdik çayımızı, teşebbüs ederken görürdük yalnızlığın karanlığını…


El ele koştuk aydınlığa umudumuzdu sevdamız…


Bilmezdi eller acımızı…


Nasır tutan ellerimiz sarardı yaralarımızı…


Gün karanlığa ermeden düşlerdik yarınlarımızı…


Parçalanmış yüreğimize atardık dertlerimizi…


Umudumuzdu sevdamız.


Zaten biz hep iki kişiydik.


Rüyasındaki sevdaya sevdalı iki âşıktık.


Karanlığa inat coşan İki nehir gibi birbirimize akardık.


Mutluluğa koşardık.


Biz sevdamıza âşıktık.

Facebook Yorumları

YORUMLAR

Yorum kurallarını okumak için tıklayınız!

İnternet sitemizde kullanılan çerezlerle ilgili bilgi almak ve tercihlerinizi yönetmek için Çerez Politikası, daha fazla bilgi için Aydınlatma Metni sayfalarını ziyaret edebilirsiniz. Sitemizi kullanarak çerezleri kullanmamızı kabul edersiniz.