Canım Oğlum,

16 aydır hayatımızdasın. Seninle beraber her şeyi tekrar keşfetmeninverdiği keyifle, senin hayatı öğrenme yolculuğuna eşlik ediyoruz, babanlabirlikte. Sen doğmadan önce, belki de çok da uzun olarak algılamayacağımbu 16 aya ne kadar çok “ilk” sığdırdık. İlk “refleks” gülümsemen, ilkanlamlı “gülümsemen”, ilk “kahkahan”, ilk “dişin”,ilk “oturman”, ilk“emeklemen” ilk “kelimen” (anne ) ve ilk “adımın”. Seninle paylaştığım bu“ilk” ler bana hayatta hali hazırda üzerine hiç düşünmediğim yetilerimizin(mesela “yürüyebilmek”, mesela “gülebilip” “kahkaha” atabilmek ve tabi ki de “konuşabilmek!” ve hatta “OTURABİLMEK” ) aslında ne kadar uğraş, güvenkazanma, algılama ve anlamlandırma sürecinden sonra edinilen yetilerolduğunu fark etmemi sağladı. Ne kadar da zordu her şey, ama ne kadar dakolay unutmuşuz ne kadar zor olduğunu her şeyin... Ne kadar da mühim birşeymiş yaşamak, gülebilmek, paylaşmak, öğretmek ama illaki “öğrenmek”- herşeyden, herkesten... durmadan! ve ne kadar da keyifli... Oğlum, canımoğlum hayat boyu “keşfetme”, “öğrenme” ve de “gülümseme-gülümsetebilme”yolunda hayatı birlikte keşfetmek, yeniden keşfetmek, eğlenmek veöğrenmek dileğiyle...Seni çok seviyorumAnnen

Facebook Yorumları

YORUMLAR

Yorum kurallarını okumak için tıklayınız!

İnternet sitemizde kullanılan çerezlerle ilgili bilgi almak ve tercihlerinizi yönetmek için Çerez Politikası, daha fazla bilgi için Aydınlatma Metni sayfalarını ziyaret edebilirsiniz. Sitemizi kullanarak çerezleri kullanmamızı kabul edersiniz.